مدافعان حرم مظلوم حتی در وطن!
مدافعان حرم مظلوم حتی در وطن!
زمانیکه تظاهرات و هرج و مرج ها در سوریه وارد نبرد مسلحانه شد، همه نشانه ها از وجود یک طرح جهانی برای نابودی حکومت حاکم بر این کشور خبر می داد. در کنار اشتباهات تاکتیکی دولت سوریه در برخورد با تظاهرات های مخالفین در دمشق، درعا و حلب، به ناگهان موجی به راه افتاد که سوریه را برای بیش از ۵ سال وارد بحران فرسایشی کرده است.
به مرور زمان مشخص شد که سلاح ها و نیروهای مسلح برای رودرویی با ارتش و قوای مسلح سوریه از کجا وارد و تغذیه می شوند. در یک نقشه کلان، سوریه به عنوان یکی از کشورهای عضو محور مقاومت و از متحدین استراتژیک تهران، می بایست به دست مخالفان مسلح و تروریست های تکفیری سرنگون می شد و در ادامه نیز به چند قسمت تقسیم می شد. ائتلافی از کشورهای فرامنطقه ای و منطقه ای، ماموریت حمایت از جنگ داخلی در سوریه را بر عهده گرفتند. عربستان، ترکیه، قطر در کنار آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی، این ائتلاف را به وجود آوردند و برای رسیدن به اهداف خود، گروه های تکفیری و سلفی را به شدت تقویت کردند. ایران به همراه گروه های متحد خود مانند حزب الله لبنان در کنار حکومت سوریه ایستادند و مانع فروپاشی آن در سال های اخیر شدند. به دنبال آن روسیه نیز با امکانات و نیروهای بیشتری به صورت مستقیم وارد کارزار سوریه شد و علاوه بر آن تحرکات سیاسی خود را نیز برای حل بحران سوریه افزایش داد.
نشست ها و مذاکرات سیاسی بین المللی بسیاری نیز در چند سال اخیر میان کشورهای مختلف درگیر در سوریه و همچنین مخالفان بشار اسد، صورت گرفته ولی تا کنون هیچ حاصلی برای برون رفت از بحران به دست نیامده است. حاصل جنگ داخلی در کشور سوریه، نزدیک به ۳۰۰ هزار کشته و ۱۱ میلیون آواره است و میلیون ها سوری نزدیک به ۶ میلیون نفر، به کشورهای دیگر پناهنده شده اند. بحران در سوریه و عراق پس از جنگ جهانی دوم، بزرگترین موج مهاجرت را در دنیا رقم زده است.
اعضای گروه تروریستی جبهه النصره در سوریه در این میان شکل گیری و تقویت گروه های تروریستی تکفیری و سلفی با دستور کار صدور تروریسم به منطقه و سایر نقاط جهان، بحرانی را در دل بحران دیگر ایجاد کرده که به مراتب خطرناکتر و به نظر پایه دارتر است. گروه هایی که با حمله نظامی ائتلاف به رهبری آمریکا در سال ۲۰۰۱ به افغانستان و در سال ۲۰۰۳ به عراق، رشد یافتند، در سال های بعد یعنی با شروع بی ثباتی در سوریه و عراق، موج جدیدی از عملیات های تروریستی را رقم زدند. شکل گیری دولت اسلامی عراق و شام در سا ل۲۰۱۴ که به داعش معروف است، نتیجه سیرتحولاتی است که از عراق در سال های حضور نظامی آمریکا شروع شد و ابومعصب الزرقاوی، رهبر پیشین القاعده عراق، بنیانگذار اصلی چنین رویه ای در عراق شد.
داعش در سال ۲۰۱۴ توانست بخش های وسیعی از عراق و سوریه را به اشغال خود درآورد و این دو کشور را به یکی از تاریکترین دوران های تاریخ خود وارد سازد. در این میان سوریه به دلیل وجود دهها گروه مسلح مخالف و تروریست تکفیری، بیشترین ضربات را متحمل شده است.
موضع جمهوری اسلامی ایران از زمان شروع موج جدید بحرانی آفرینی در منطقه ایستادن در کنار حکومت بشار اسد در سوریه و نوری المالکی در عراق بود. اما رقبای منطقه ای ایران از جمله ترکیه و عربستان در کنار آمریکا در سوریه بر رفتن اسد تاکید داشتند و به همین دلیل به تجهیز کامل گروه های مسلح مخالف و تروریست پرداختند. ایران از همان ابتدای شکل گیری بحران یعنی در زمان دولت دهم و حضور متکی در وزارت خارجه بر گسترش ناامنی در منطقه و پراکنده شدن موج تروریسم تاکید داشت و به خصوص به ترکیه توصیه می کرد که از حمایت گروه های تروریستی اجتناب کند. ولی این توصیه ها کارساز نبود و نئوتروریسم باتلاق جدید در منطقه غرب آسیا ایجاد کرد که تاکنون نیز عمیق تر شده است.
حضور ایران در بحران سوریه و عراق بدون هیچ شک و تردیدی صورت گرفت و بلافاصله به کمک حکومت های قانونی و مرکزی در این دو کشور شتافت. کمکی حیاتی و ضروری که توانست مانع از پیشروی داعش و گروه هایی مانند النصره به سمت بغداد و دمشق شود.
● از همان ماه های نخست حمایت علنی ایران از سوریه، صداهای مخالفی در کشور شنیده می شد که بشار اسد را دیکتاتوری می دانستند که کمک به او را شراکت در قتل عام مردم سوریه معنا می کردند. این دسته افراد که به اردوگاه اصلاح طلبان نزدیک بودند، گروه های مسلح در سوریه را مستحق درنظر می گرفتند که زیر بار حکومت اسد، دست به سلاح برده اند.
اما بر خلاف دیدگاه ها و رویکردهای آنها، با علنی شدن جنایات گروه های مخالف مشخص شد نگاه استراتژیک جمهوری اسلامی به خطا نرفته و دقیقا تشخیص داده که پشت این مخالفت ها، تروریسم تکفیری قرار دارد که کل منطقه را به آتش خواهد کشید و حتی برای ناام
زمانیکه تظاهرات و هرج و مرج ها در سوریه وارد نبرد مسلحانه شد، همه نشانه ها از وجود یک طرح جهانی برای نابودی حکومت حاکم بر این کشور خبر می داد. در کنار اشتباهات تاکتیکی دولت سوریه در برخورد با تظاهرات های مخالفین در دمشق، درعا و حلب، به ناگهان موجی به راه افتاد که سوریه را برای بیش از ۵ سال وارد بحران فرسایشی کرده است.
به مرور زمان مشخص شد که سلاح ها و نیروهای مسلح برای رودرویی با ارتش و قوای مسلح سوریه از کجا وارد و تغذیه می شوند. در یک نقشه کلان، سوریه به عنوان یکی از کشورهای عضو محور مقاومت و از متحدین استراتژیک تهران، می بایست به دست مخالفان مسلح و تروریست های تکفیری سرنگون می شد و در ادامه نیز به چند قسمت تقسیم می شد. ائتلافی از کشورهای فرامنطقه ای و منطقه ای، ماموریت حمایت از جنگ داخلی در سوریه را بر عهده گرفتند. عربستان، ترکیه، قطر در کنار آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی، این ائتلاف را به وجود آوردند و برای رسیدن به اهداف خود، گروه های تکفیری و سلفی را به شدت تقویت کردند. ایران به همراه گروه های متحد خود مانند حزب الله لبنان در کنار حکومت سوریه ایستادند و مانع فروپاشی آن در سال های اخیر شدند. به دنبال آن روسیه نیز با امکانات و نیروهای بیشتری به صورت مستقیم وارد کارزار سوریه شد و علاوه بر آن تحرکات سیاسی خود را نیز برای حل بحران سوریه افزایش داد.
نشست ها و مذاکرات سیاسی بین المللی بسیاری نیز در چند سال اخیر میان کشورهای مختلف درگیر در سوریه و همچنین مخالفان بشار اسد، صورت گرفته ولی تا کنون هیچ حاصلی برای برون رفت از بحران به دست نیامده است. حاصل جنگ داخلی در کشور سوریه، نزدیک به ۳۰۰ هزار کشته و ۱۱ میلیون آواره است و میلیون ها سوری نزدیک به ۶ میلیون نفر، به کشورهای دیگر پناهنده شده اند. بحران در سوریه و عراق پس از جنگ جهانی دوم، بزرگترین موج مهاجرت را در دنیا رقم زده است.
اعضای گروه تروریستی جبهه النصره در سوریه در این میان شکل گیری و تقویت گروه های تروریستی تکفیری و سلفی با دستور کار صدور تروریسم به منطقه و سایر نقاط جهان، بحرانی را در دل بحران دیگر ایجاد کرده که به مراتب خطرناکتر و به نظر پایه دارتر است. گروه هایی که با حمله نظامی ائتلاف به رهبری آمریکا در سال ۲۰۰۱ به افغانستان و در سال ۲۰۰۳ به عراق، رشد یافتند، در سال های بعد یعنی با شروع بی ثباتی در سوریه و عراق، موج جدیدی از عملیات های تروریستی را رقم زدند. شکل گیری دولت اسلامی عراق و شام در سا ل۲۰۱۴ که به داعش معروف است، نتیجه سیرتحولاتی است که از عراق در سال های حضور نظامی آمریکا شروع شد و ابومعصب الزرقاوی، رهبر پیشین القاعده عراق، بنیانگذار اصلی چنین رویه ای در عراق شد.
داعش در سال ۲۰۱۴ توانست بخش های وسیعی از عراق و سوریه را به اشغال خود درآورد و این دو کشور را به یکی از تاریکترین دوران های تاریخ خود وارد سازد. در این میان سوریه به دلیل وجود دهها گروه مسلح مخالف و تروریست تکفیری، بیشترین ضربات را متحمل شده است.
موضع جمهوری اسلامی ایران از زمان شروع موج جدید بحرانی آفرینی در منطقه ایستادن در کنار حکومت بشار اسد در سوریه و نوری المالکی در عراق بود. اما رقبای منطقه ای ایران از جمله ترکیه و عربستان در کنار آمریکا در سوریه بر رفتن اسد تاکید داشتند و به همین دلیل به تجهیز کامل گروه های مسلح مخالف و تروریست پرداختند. ایران از همان ابتدای شکل گیری بحران یعنی در زمان دولت دهم و حضور متکی در وزارت خارجه بر گسترش ناامنی در منطقه و پراکنده شدن موج تروریسم تاکید داشت و به خصوص به ترکیه توصیه می کرد که از حمایت گروه های تروریستی اجتناب کند. ولی این توصیه ها کارساز نبود و نئوتروریسم باتلاق جدید در منطقه غرب آسیا ایجاد کرد که تاکنون نیز عمیق تر شده است.
حضور ایران در بحران سوریه و عراق بدون هیچ شک و تردیدی صورت گرفت و بلافاصله به کمک حکومت های قانونی و مرکزی در این دو کشور شتافت. کمکی حیاتی و ضروری که توانست مانع از پیشروی داعش و گروه هایی مانند النصره به سمت بغداد و دمشق شود.
● از همان ماه های نخست حمایت علنی ایران از سوریه، صداهای مخالفی در کشور شنیده می شد که بشار اسد را دیکتاتوری می دانستند که کمک به او را شراکت در قتل عام مردم سوریه معنا می کردند. این دسته افراد که به اردوگاه اصلاح طلبان نزدیک بودند، گروه های مسلح در سوریه را مستحق درنظر می گرفتند که زیر بار حکومت اسد، دست به سلاح برده اند.
اما بر خلاف دیدگاه ها و رویکردهای آنها، با علنی شدن جنایات گروه های مخالف مشخص شد نگاه استراتژیک جمهوری اسلامی به خطا نرفته و دقیقا تشخیص داده که پشت این مخالفت ها، تروریسم تکفیری قرار دارد که کل منطقه را به آتش خواهد کشید و حتی برای ناام
۸۶.۳k
۱۷ تیر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.