بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
ائمه علیهم‌السلام می‌فرمایند: قلوبنا اوعيه لمشية الله، فاذا شاء شئنا - قلب‌های ما، ظرف‌های مشیت الهی است، پس چون او خواست، ما خواهیم خواست.(بحار الانوار،ج52، ص 51)
پس، همه نیات و اعمال آنها الهی و در کمال اخلاص است و عمل یا سخنی از آنان به جز به امر الهی صادر نمی‌گردد و از جمله اهدای انگشتری است.
نکته مهم دیگری که باید در مقام اخلاص به آن توجه توجه شود اطاعت امر ولی است. نماز یک امر الهی است و هم چنین نمازهای متسحبی یا نوافل که ظاهراً حضرت در حال نماز مستحبی بودند و زکات انگشتری به سائل نیز امر الهی بوده است.
متأسفانه ما مقام و منزلت ولایت را از ولایت خداوند متعال گرفته تا ولایت رسول و اولی‌الامر و ولی‌فقیه نشناخته ایم. برای روشن‌تر شدن موضوع و اهمیت اطاعت از امر ولی به نکته ذیل دقت فرمایید:
روزی حضرت رسول اکرم (ص) وارد مسجد شدند و شخصی را که در نماز بودند صدا کردند. وی پس از اتمام نماز خدمت رسید و عرض کرد، امر بفرمایید یا رسول‌الله (ص). ایشان فرمودند: چرا همان موقع که صدایت کردم پاسخ ندادی؟ او عرض کرد: در نماز بودم.
حضرت به او فرمود: باید نمازت را می شکستی و دعوت مرا لبیک می‌گفتی. مگر در قرآن کریم نخوانده‌ای که خداوند فرمود:
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَجيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما يُحْييكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُون - اى كسانى كه ايمان آوردهايد، چون خدا و پيامبرش شما را به چيزى فرا خوانند كه زندگيتان مىبخشد دعوتشان را اجابت كنيد و بدانيد كه خدا ميان آدمى و قلبش حايل است و همگی به پيشگاه او گرد آورده شويد.(سوره انفال آیه 24)
به طور قطع اگر ما هم به جای آن فرد بودیم - اگر چه امر نماز و امر اطاعت از رسول و سایر اوامر الهی را از طریق ایشان آموخته‌ایم - اما گمان می‌کردیم که ادامه‌ی نماز صحیح‌تر از پاسخ دعوت ولی‌امر است!
اما اهل عصمت (ع) که دل‌هایشان ظرف مشیت الهی است و خواست‌شان بر اساس خواست خداوند متعال است و جز به خواست او سخنی نگفته و کاری نمی‌کنند، به آداب ولایت‌پذیری و اطاعت از ولی کاملاً علم دارند و عمل می‌نمایند. پس، اگر مشیت خدا بر آن بود که بنده‌اش در حال رکوع انگشتری به زکات دهد، می‌دهد و به خداوند عرض نمی‌کند: که فعلاً در حال نماز هستم و نمی‌توانم کار دیگری انجام دهم. صبر بفرمایید تا نمازم تمام شود! اما حضرت علی علیه‌السلام که با اخلاص تمام مطیع امر مولا است، هم نمازش به امر خدا و برای خداست و هم زکاتش به امر خدا و برای خداست.(پایان)
پاسخ قسمت دوم :
ائمه علیهم‌السلام می‌فرمایند: قلوبنا اوعيه لمشية الله، فاذا شاء شئنا - قلب‌های ما، ظرف‌های مشیت الهی است، پس چون او خواست، ما خواهیم خواست.(بحار الانوار،ج52، ص 51)
پس، همه نیات و اعمال آنها الهی و در کمال اخلاص است و عمل یا سخنی از آنان به جز به امر الهی صادر نمی‌گردد و از جمله اهدای انگشتری است.
نکته مهم دیگری که باید در مقام اخلاص به آن توجه توجه شود اطاعت امر ولی است. نماز یک امر الهی است و هم چنین نمازهای متسحبی یا نوافل که ظاهراً حضرت در حال نماز مستحبی بودند و زکات انگشتری به سائل نیز امر الهی بوده است.
متأسفانه ما مقام و منزلت ولایت را از ولایت خداوند متعال گرفته تا ولایت رسول و اولی‌الامر و ولی‌فقیه نشناخته ایم. برای روشن‌تر شدن موضوع و اهمیت اطاعت از امر ولی به نکته ذیل دقت فرمایید:
روزی حضرت رسول اکرم (ص) وارد مسجد شدند و شخصی را که در نماز بودند صدا کردند. وی پس از اتمام نماز خدمت رسید و عرض کرد، امر بفرمایید یا رسول‌الله (ص). ایشان فرمودند: چرا همان موقع که صدایت کردم پاسخ ندادی؟ او عرض کرد: در نماز بودم.
حضرت به او فرمود: باید نمازت را می شکستی و دعوت مرا لبیک می‌گفتی. مگر در قرآن کریم نخوانده‌ای که خداوند فرمود:
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَجيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما يُحْييكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُون - اى كسانى كه ايمان آوردهايد، چون خدا و پيامبرش شما را به چيزى فرا خوانند كه زندگيتان مىبخشد دعوتشان را اجابت كنيد و بدانيد كه خدا ميان آدمى و قلبش حايل است و همگی به پيشگاه او گرد آورده شويد.(سوره انفال آیه 24)
به طور قطع اگر ما هم به جای آن فرد بودیم - اگر چه امر نماز و امر اطاعت از رسول و سایر اوامر الهی را از طریق ایشان آموخته‌ایم - اما گمان می‌کردیم که ادامه‌ی نماز صحیح‌تر از پاسخ دعوت ولی‌امر است!
اما اهل عصمت (ع) که دل‌هایشان ظرف مشیت الهی است و خواست‌شان بر اساس خواست خداوند متعال است و جز به خواست او سخنی نگفته و کاری نمی‌کنند، به آداب ولایت‌پذیری و اطاعت از ولی کاملاً علم دارند و عمل می‌نمایند. پس، اگر مشیت خدا بر آن بود که بنده‌اش در حال رکوع انگشتری به زکات دهد، می‌دهد و به خداوند عرض نمی‌کند: که فعلاً در حال نماز هستم و نمی‌توانم کار دیگری انجام دهم. صبر بفرمایید تا نمازم تمام شود! اما حضرت علی علیه‌السلام که با اخلاص تمام مطیع امر مولا است، هم نمازش به امر خدا و برای خداست و هم زکاتش به امر خدا و برای خداست.(پایان)
۲۱۴
۲۴ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.