ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﺮﺍ
ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺗﻮ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﻣﺮﺍ
ﻋﻤﻖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﭘﯿﺶ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻫﯿﭻ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻣﺮﺍ
ﮔﺮﻩ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺗﺎ ﻣﺮﮒ
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﻣﺮﺍ
ﺭﻧﮓ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﯽ ﻫﻤﺘﺎﺳﺖ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻧﮓ ﺩﺭ ﺁﻣﯿﺨﺖ ﻭ ﺁﮐﻨﺪ ﻣﺮﺍ
ﻣﻦ ﺟﺪﺍ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺭ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻏﺎﺋﻠﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﺮﺍ
ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺷﺎﺩﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﯼ
ﮐﻪ ﺣﺮﺍﻣﺴﺖ ﺩﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺮﺍ
ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﮕﺮ ﭘﺎﯼ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ
ﺑﻌﺪ ﻣﺮﮔﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﮑﺎﺭﻧﺪ ﻣﺮﺍ...