ما قرار بود شبیه بهم باشیم؛

ما قرار بود شبیه بهم باشیم؛
قرار بود وقتی میروم تهِ منجلاب فکر، بیاید بزند به شانه یا که به گونه اما بگوید که : بلند فکر کن!
قرار بود یک شب برایش بنویسم:
خوشا صبحی که چون از خواب خیزم
 به آغوش تو از بستر گریزم ...
عقل امانم نداد !
ما برای هم صدا و گاهی گوش میشدیم!
ما حرف داشتیم برای یک عمر گفتن و گاهی هم بی حرف میبوسیدیم،
ما قرار بود شبیه به هم باشیم
هر دو دلتنگ
هر دو بیچاره
هر دو همراه
و من این قرار ِ اشتباه را باور کرده بودم!