به مناسبت شهادت

به مناسبت شهادت
امام حسن عسگری
(علیه السلام):


مردِ جوان دارد
وصیت می‌نویسد/
می‌گرید و ذکر
مصیبت می‌نویسد

دنیا برای رحمت
او جا ندارد/
آه این غریب از رفع
زحمت می‌نویسد

از شرح حال خود
سخن می‌راند اما/
انگار در توصیف
غربت می‌نویسد

کاتب ندارد این امیر از
بس که تنهاست/
از دردِ خود در کنج
خلوت می‌نویسد

غربت درِ این خانه را
از پشت بسته است/
مهمان ندارد؛ جای
صحبت، می‌نویسد

خمس و زکات شیعیان
را می شمارد/
سهم فقیران را به
دقت می‌نویسد

در چند خط می‌گوید
از حج و ثوابش/
این بند را با اشک
حسرت می‌نویسد

پیش از نمازِ واپسینش
رو به قبله/
از خاطراتش چند
رکعت می‌نویسد

زندان به زندان با نماز
و روزه و عشق/
دربان به دربان درسِ
عبرت می‌نویسد

حتی برای خشم
شیرانِ درنده/
با چشم‌هایش از
محبت می‌نویسد

بعد از شکایت از
جفای این زمانه/
در سر رسید فصل
غیبت می‌نویسد:

من زود دارم می‌روم
اما میایم/
با احتیاط از رازِ رجعت
می‌نویسد

می‌نوشد آب و یاد
اجدادش می‌افتد/
با رعشه از آزار
شربت می‌نویسد

سر را به پای طفل
گندمگون نهاده است/
بر طالعش حکم
امامت می‌نویسد

فردا خلیفه بر درِ این
خانه با زهر
از مرگِ او جای
شهادت می‌نویسد

بازار سامرّا سیه‌پوش
است و خاموش/
بر در حدیثِ حفظِ
حرمت می‌نویسد

با دست‌های کوچکش
یک طفلِ معصوم/
نام پدر را روی تربت
می‌نویسد

(انسیه سادات هاشمی-قم)