همواره با توجه به منشاء درد، روش درمانی و توانبخشی انتخاب می شود. بنابراین معاینه صحیح و تشخیص بیماری نقش اساسی در درمان بازی می کند. متخصص طب فیزیکی و توانبخشی یا متخصص اُرتوپد در مورد گردن شما سوالاتی می پرسد و حتی ممکن است در مورد سایر بیماری های شما سوال کند تا یک سابقه کامل از مشکل فعلی شما به دست آورد. سپس چندین تست فیزیکی روی شما اجرا می کند که می تواند شامل ارزیابی دامنه حرکتی گردن، نقاط حساس به لمس یا فشار، عملکرد اعصاب و عضلات و حتی حرکات دست و پا باشد. ممکن است طی این کندوکاو ها، پزشک متوجه رخداد سانحه ، ابتلا به یک بیماری یا عادت به انجام فعالیتی به خصوص شود که باعث گردن درد شده باشند.
طی معاینه فیزیکی دقت می کنیم که بیمار می تواند گردنش را به راحتی تکان دهد یا نه. به علاوه توجه می کنیم که بیمار مبتلا به گردن درد دچار کرختی، بی حسی، گزگز یا بی حسی در بازوهایش است یا نه.
اگر گردن درد بیمار بعد از یک سانحه ایجاد شده باشد یا با گذشت چند هفته هنوز از بین نرفته باشد، برای او عکس های تشخیصی از قبیل عکس رادیولوژی، ام آر آی و سی تی اسکن تجویز می شود. به کمک این عکس ها می توان عضلات، استخوان ها و دیسک های ستون مهره ها، ریشه های عصبی ستون فقرات و نخاع بافت های ناحیه را بررسی کرد. به طور کلی روش های تشخیص گردن درد عبارتند از:
1- رادیوگرافی ساده(X-Ray) : در صورتیکه متخصص اُرتوپد به آسیب های استخوانی مشکوک باشد دستور عکس رادیوگرافی ساده خواهد داد. این تکنیک به او کمک می کند تا تشخیص خود را قطعی کند. رادیوگرافی ساده اختلالات مهره های گردنی را نشان می دهد، انواع آن عبارتند از:
الف- میلوگرافی: در این روش، مقداری ماده حاجب اشعه ایکس را وارد مایع مغزی- نخاعی می کنند و سپس عکس هایی با اشعه ایکس می گیرند. می توان با آن فشار روی ریشه های نخاعی را بررسی کرد.
ب- دیسکوگرافی: ماده حاجب به داخل دیسکی که احتمال می رود منشا درد باشد تزریق می شود، اگر تشخیص درست باشد، رنگ آمیزی دیسک به صورت غیرعادی خواهد بود و درد گردن نیز تشدید می یابد.
2- ام آر آی MRI (magnetic resonance imaging): روش خاصی است برای تشخیص و درمان بیماری های نخاع و ریشه های آن
3- سی تی اسکن CT ( computed tomography): برای ارزیابی دقیق تر استخوان ها و کانال نخاعی به کار می رود.
4- نوار عصب و عضله EMG (electromyogram): برای ارزیابی عملکرد عضلات و اعصاب کاربرد دارد.
5- سنجش تراکم استخوانی: برای بررسی وضعیت تراکم استخوان صورت می گیرد. دقیق ترین روش آن تکنیکی است به نام دگزا
منابع: دکتر پیریایی، دکتر فروغ، شفاجو،
همواره با توجه به منشاء درد، روش درمانی و توانبخشی انتخاب می شود. بنابراین معاینه صحیح و تشخیص بیماری نقش اساسی در درمان بازی می کند. متخصص طب فیزیکی و توانبخشی یا متخصص اُرتوپد در مورد گردن شما سوالاتی می پرسد و حتی ممکن است در مورد سایر بیماری های شما سوال کند تا یک سابقه کامل از مشکل فعلی شما به دست آورد. سپس چندین تست فیزیکی روی شما اجرا می کند که می تواند شامل ارزیابی دامنه حرکتی گردن، نقاط حساس به لمس یا فشار، عملکرد اعصاب و عضلات و حتی حرکات دست و پا باشد. ممکن است طی این کندوکاو ها، پزشک متوجه رخداد سانحه ، ابتلا به یک بیماری یا عادت به انجام فعالیتی به خصوص شود که باعث گردن درد شده باشند.
طی معاینه فیزیکی دقت می کنیم که بیمار می تواند گردنش را به راحتی تکان دهد یا نه. به علاوه توجه می کنیم که بیمار مبتلا به گردن درد دچار کرختی، بی حسی، گزگز یا بی حسی در بازوهایش است یا نه.
اگر گردن درد بیمار بعد از یک سانحه ایجاد شده باشد یا با گذشت چند هفته هنوز از بین نرفته باشد، برای او عکس های تشخیصی از قبیل عکس رادیولوژی، ام آر آی و سی تی اسکن تجویز می شود. به کمک این عکس ها می توان عضلات، استخوان ها و دیسک های ستون مهره ها، ریشه های عصبی ستون فقرات و نخاع بافت های ناحیه را بررسی کرد. به طور کلی روش های تشخیص گردن درد عبارتند از:
1- رادیوگرافی ساده(X-Ray) : در صورتیکه متخصص اُرتوپد به آسیب های استخوانی مشکوک باشد دستور عکس رادیوگرافی ساده خواهد داد. این تکنیک به او کمک می کند تا تشخیص خود را قطعی کند. رادیوگرافی ساده اختلالات مهره های گردنی را نشان می دهد، انواع آن عبارتند از:
الف- میلوگرافی: در این روش، مقداری ماده حاجب اشعه ایکس را وارد مایع مغزی- نخاعی می کنند و سپس عکس هایی با اشعه ایکس می گیرند. می توان با آن فشار روی ریشه های نخاعی را بررسی کرد.
ب- دیسکوگرافی: ماده حاجب به داخل دیسکی که احتمال می رود منشا درد باشد تزریق می شود، اگر تشخیص درست باشد، رنگ آمیزی دیسک به صورت غیرعادی خواهد بود و درد گردن نیز تشدید می یابد.
2- ام آر آی MRI (magnetic resonance imaging): روش خاصی است برای تشخیص و درمان بیماری های نخاع و ریشه های آن
3- سی تی اسکن CT ( computed tomography): برای ارزیابی دقیق تر استخوان ها و کانال نخاعی به کار می رود.
4- نوار عصب و عضله EMG (electromyogram): برای ارزیابی عملکرد عضلات و اعصاب کاربرد دارد.
5- سنجش تراکم استخوانی: برای بررسی وضعیت تراکم استخوان صورت می گیرد. دقیق ترین روش آن تکنیکی است به نام دگزا
منابع: دکتر پیریایی، دکتر فروغ، شفاجو،
۶.۲k
۰۴ شهریور ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.