رمان یادت باشد ۲۳۲

#رمان_یادت_باشد #پارت_دویست_و_سی_و_دو
مثل اُلفت خانم مادر قصه شیار 143 که رادیو را از خودش جدا نمی کرد. برای من گوشی حکم یک خبر تازه از حمید را داشت. چهارشنبه چهارم آذرماه دقیقا ساعت چهار و سی و هشت دقیقه بالاخره زنگ زد. باورم نمی شد که شماره ی سوریه است. از خوشحالی زبانم بند آمده بود. گلایه کردم که چرا تماس نگرفته. گفتم نمیخواد تماس بگیری طولانی صحبت کنی. فقط یه تماس بگیر سلام بده صداتو بشنوم از نگرانی دربیام کافیه. من رو این همه منتظر نذار.
گفت فرزانه به خدا جور نیست تماس بگیرم.
گفتم نه توروخدا نگو من طاقت ندارم هرجور شده هر دوسه روز یه تماس بگیر زنگ نزنی نصفه عمر میشم. دلم هزار جا میره. پرسیدم هوا چه جوریه. سرما اذیتت نمی کنه؟
گفت شب ها خیلی سرده روز ها خیلی گرم. اینجا شش ماهش بهاره شش ماهش پاییز آب و هوا مدیترانه ایه شبیه اروپاست.
من هم شوخی کردم و گفتم آقای اروپایی آقای مدیترانه ای دختر شرقی منتظر شماست زود زود زنگ بزن. پشت گوشی خندید پرسیدم حمید کِی بر میگردی گفت فرزانه مطمئن باش زیر چهل روز بر نمیگردم. فعلا منتظرم نباش هر کسی حالم رو پرسید بگو حالش خوبه سلام من رو به همه برسون گفتم من منتظرم هر وقت شد تماس بگیر گفت شاید چهار پنج روز نتونم تماس بگیرم.
همان شب عمه با حسن آقا و خانمش برای شب نشینی به خانه ی ما آمدند قبل از اینکه مهمان ها بیایند روسری مشکی سر کرده بودم.
مادرم تا روسری را دید گفت شوهرت راه دور رفته. خوب نیست روسری سیاه سر کنی عوض کن....
#مدافع_حرم #شهید_سیاهکالی_مرادی #یادت_باشه #افلاکی_ها #شهید_شاخص_۹۹