ﺗﻮﺩﻩﻫﺎ ﺯﯾﺮ ﮐﻮﺩﺗﺎ/ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺗﺎ/ ﮐﻮﺭﻩﻫﺎ/ ﮔﺮ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﺍﺯ ﺑﻐﺾ
ﺗﻮﺩﻩﻫﺎ ﺯﯾﺮ ﮐﻮﺩﺗﺎ/ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺗﺎ/ ﮐﻮﺭﻩﻫﺎ/ ﮔﺮ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﺍﺯ ﺑﻐﺾ
ﻣﺎ
ﺑﺎﺑﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻮﻥ ﺑﺪﻩ/ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﺮ ﺯﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﻧﻮﻥ ﺟﻮﻥ
ﻣﯿﺪﻩ
ﻣﻦ ﻭ ﺧﻂ ﺑﺰﻥ ﺑﻨﻮﯾﺲ ﺍﺯ ﻧﻮ ﻫﻤﻨﻮﻉ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﯾﺪﻩﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ
ﻭ
ﺍﺯ ﺳﺮﻧﮓ ﺑﺎﺑﺎ ﺗﺎ ﭼﺎﺩﺭ ﻣﺎﺩﺭ
ﺍﺯ ﺭﯾﻪ ﯼ ﺧﺮﺍﺏ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ
ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﻗﺎﺿﯽ ﺭﺍﺿﯽ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﻪﯼ ﺩﺍﺭ
ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﺍﺯ ﺟﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺯﺍﺭ/ ﺧﺮﺧﺮﻩﻫﺎ ﺭﻭ ﺟﻮﻭﯾﺪﻥ ﺗﻮ
ﺑﺎﺯﺍﺭ
ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺭﻣﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺴﺨﺮﻩﺱ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻩ
ﺧﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ
ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺟﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﯾﺪﻥ ﻭ ﺗﺎﻭﻭﻥ
ﺩﺍﺩﻥ
ﺳﯿﻨﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﺚ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺭﺳﺘﻢ ﺩﺭﺩﻡ ﻧﯿﮕﺎ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻡ
ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺸﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﻥ ﻣﯿﭽﮑﻪ ﺑﺎﺱ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﺍﯾﻦ
ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻭ
ﺩﻭﺭ ﻧﯿﺲ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﻨﺸﻮﻧﻪ ﻃﺒﻘﻪﯼ ﺣﻘﻪﯼ ﻣﺎ ﻓﺮﻭﺩﺳﺘﺎﺭﻭ
ﮐﺎﺭ … ﻣﯿﺸﻪ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺑﺎ ﺳﻬﻢ ﻣﺮﺩﻡ/ ﺗﺎ ﻧﻮﻥ ﺑﭽﺮﺧﻪ ﺗﻮ
ﺳﻔﺮﻩﻫﺎﻣﻮﻥ
/ﻏﻢ ﻧﺰﻧﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺎﺯﻡ ﺭﻭ ﺳﺮﻣﻮﻥ/ ﮐﻢ ﻧﺸﻪ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ
ﺟﻮﻭﻧﺎﻣﻮﻥ/
ﺯﻥ، ﺯﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﻧﻪ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺯﻧﺪﻩ / ﻣﺮﺩ، ﺩﯾﺪﯼ ﻗﺎﺏ ﺑﮕﯿﺮ
ﺣﺎﺷﯿﻪ/
ﮐﺎﻓﯿﻪ/ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﻣﺮﺩ / ﻧﺎﻓﯽ ﺍﺻﻞ ﮐﻠﻤﻪ، ﺍﻧﺎﻟﺒﺎﻗﯽ / ﺍﺳﻢ
ﺍﻋﻈﻢ/ ﻣﻨﻢ
ﺗﻦ ﭘﺮ ﺑﺎﺭﻭﺕ/ ﺗﻬﺶ ﺗﻮﯼ ﺗﺎﺑﻮﺕ
ﺻﺪﺍ … ﭘﺮ ﻧﺪﺍ … ﭘﺮ ﻫُﺪﯼ … ﭘﺮ ﺧﺪﺍ … ﭘﺮﭘﺮ
ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻻ ﻻ ﻻ ﻻ ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻻ ﻻ ﻻ ﻻ
ﺣﺮﻓﺎﺕ ﭼﯿﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ؟ ﻫﻤﻪ ﮔُﻤﻦ؟ / ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺻﻠﯽ ﻣﺮﺩﻡ،
ﻣﺮﺩﻣﻦ ! ؟
ﻧﻪ ! ﻣﺮﺩﻡ ﻣُﺮﺩﻩﯼ ﻣﺤﺮﻭﻣﯿﻢ / ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻫﻤﮕﯽ ﻣﺤﮑﻮﻣﯿﻢ
ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ “ ﺷﺼﺖ “ ﮐﺸﺘﻦ/ ﯾﮏ ﺟﺰﻭﻩﯼ ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ ﺍﻋﺪﺍﻡ
ﺗﺎ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺳﻠﻮﻻﯼ ﺍﻭﯾﻦ/ ﭘﯿﮑﺎﺭِ ﭼﭗ ﻭ ﻓﺪﺍﯾﯽ ﺍﻋﺪﺍﻡ
ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﻥ ﺩﺍﺩ/ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﻭ ﺳﻌﯿﺪ ﻭ ﻣﻮﺳﯽ ﺍﻋﺪﺍﻡ
ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﻢ ﺍﻭﻥ ﻻ ﻣﺎﻫﺎ/ ﺑﻪ ﺗﺒﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎ ﺭﻭ ﻟﻮ ﻣﯿﺪﺍﺩ !
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﺎ ﯾﮑﯽ ﺗﻮﯼ ﺑﻨﺪﻩ/ ﻧﻌﺮﻣﻮﻥ ﺍﺳﻤﺶ ﻣﯿﺸﻪ
ﺧﺸﻮﻧﺖ !
ﻓﮏ ﮐﻦ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻩ/ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻪ ﺑﮑﺸﯿﺶ ﺗﻮﯼ
ﺧﻮﻧﺖ؟ !
ﻧﻪ ! ﺑﭽﻪﯼ ﻣﻌﺪﻥ ﺁﻕ ﺩﺭﻩ ﺭﻭ ﺷﻼﻕ ﺑﺰﻧﻦ ﺗﻮﯼ ﻣﻼﺀ ﻋﺎﻡ
ﻣﻦ ﺧﻔﻪ ﺧﻮﻥ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﮐﺎﻡ ﺍﺯ ﮐﺎﻡ؟ …! ﺯﻫﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺧﺎﻡ !
ﻧﻮﻥ ﺧﺸﮏ ﻭ ﺳﻖ ﻣﯽﺯﻧﻢ ﺗﺎ ﺧﯿﺴﺶ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ
ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﻦ ﻣﻨﻮ ﺍﮔﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﺟﺰ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺨﻮﻧﻢ
ﻣﻦ ﺍﺷﮏ ﻣﺎﺩﺭ ﺳﺘﺎﺭﻡ ﻣﺼﻠﻮﺏ ﻟﻌﯿﻦ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ
ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﺧﺮﺍﻓﯿﺖ ﻣﻦ ﺧﺎﺭﻡ ﻣﻦ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺣﺮﺍﺭﻡ
ﻣﻦ ﺧﺎﮎ ﻋﺒﻮﺱ ﺧﺎﻭﺭﺍﻥ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﻡ، ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻩ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ ﻧﭙﺮﯾﺪﻡ/ ﺟﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺪ، ﺳﺎﺧﺘﻢ
ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﺣﻨﺠﺮﻩ ﻣﯿﺴﻮﺯﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ/ ﻣﻦ ﻣﻐﺰﻡ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﻩ
ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﺎ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﺭ ﺩﺳﺘﺖ ﻣﯿﺪﻩ
ﻣﺎ
ﺑﺎﺑﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻮﻥ ﺑﺪﻩ/ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﺮ ﺯﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﻧﻮﻥ ﺟﻮﻥ
ﻣﯿﺪﻩ
ﻣﻦ ﻭ ﺧﻂ ﺑﺰﻥ ﺑﻨﻮﯾﺲ ﺍﺯ ﻧﻮ ﻫﻤﻨﻮﻉ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﯾﺪﻩﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ
ﻭ
ﺍﺯ ﺳﺮﻧﮓ ﺑﺎﺑﺎ ﺗﺎ ﭼﺎﺩﺭ ﻣﺎﺩﺭ
ﺍﺯ ﺭﯾﻪ ﯼ ﺧﺮﺍﺏ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ
ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﻗﺎﺿﯽ ﺭﺍﺿﯽ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﻪﯼ ﺩﺍﺭ
ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﺍﺯ ﺟﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺯﺍﺭ/ ﺧﺮﺧﺮﻩﻫﺎ ﺭﻭ ﺟﻮﻭﯾﺪﻥ ﺗﻮ
ﺑﺎﺯﺍﺭ
ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺭﻣﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺴﺨﺮﻩﺱ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻩ
ﺧﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ
ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺟﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﯾﺪﻥ ﻭ ﺗﺎﻭﻭﻥ
ﺩﺍﺩﻥ
ﺳﯿﻨﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﺚ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺭﺳﺘﻢ ﺩﺭﺩﻡ ﻧﯿﮕﺎ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻡ
ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺸﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﻥ ﻣﯿﭽﮑﻪ ﺑﺎﺱ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﺍﯾﻦ
ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻭ
ﺩﻭﺭ ﻧﯿﺲ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﻨﺸﻮﻧﻪ ﻃﺒﻘﻪﯼ ﺣﻘﻪﯼ ﻣﺎ ﻓﺮﻭﺩﺳﺘﺎﺭﻭ
ﮐﺎﺭ … ﻣﯿﺸﻪ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺑﺎ ﺳﻬﻢ ﻣﺮﺩﻡ/ ﺗﺎ ﻧﻮﻥ ﺑﭽﺮﺧﻪ ﺗﻮ
ﺳﻔﺮﻩﻫﺎﻣﻮﻥ
/ﻏﻢ ﻧﺰﻧﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺎﺯﻡ ﺭﻭ ﺳﺮﻣﻮﻥ/ ﮐﻢ ﻧﺸﻪ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ
ﺟﻮﻭﻧﺎﻣﻮﻥ/
ﺯﻥ، ﺯﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﻧﻪ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺯﻧﺪﻩ / ﻣﺮﺩ، ﺩﯾﺪﯼ ﻗﺎﺏ ﺑﮕﯿﺮ
ﺣﺎﺷﯿﻪ/
ﮐﺎﻓﯿﻪ/ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﻣﺮﺩ / ﻧﺎﻓﯽ ﺍﺻﻞ ﮐﻠﻤﻪ، ﺍﻧﺎﻟﺒﺎﻗﯽ / ﺍﺳﻢ
ﺍﻋﻈﻢ/ ﻣﻨﻢ
ﺗﻦ ﭘﺮ ﺑﺎﺭﻭﺕ/ ﺗﻬﺶ ﺗﻮﯼ ﺗﺎﺑﻮﺕ
ﺻﺪﺍ … ﭘﺮ ﻧﺪﺍ … ﭘﺮ ﻫُﺪﯼ … ﭘﺮ ﺧﺪﺍ … ﭘﺮﭘﺮ
ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻻ ﻻ ﻻ ﻻ ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻻ ﻻ ﻻ ﻻ
ﺣﺮﻓﺎﺕ ﭼﯿﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ؟ ﻫﻤﻪ ﮔُﻤﻦ؟ / ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺻﻠﯽ ﻣﺮﺩﻡ،
ﻣﺮﺩﻣﻦ ! ؟
ﻧﻪ ! ﻣﺮﺩﻡ ﻣُﺮﺩﻩﯼ ﻣﺤﺮﻭﻣﯿﻢ / ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻫﻤﮕﯽ ﻣﺤﮑﻮﻣﯿﻢ
ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ “ ﺷﺼﺖ “ ﮐﺸﺘﻦ/ ﯾﮏ ﺟﺰﻭﻩﯼ ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ ﺍﻋﺪﺍﻡ
ﺗﺎ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺳﻠﻮﻻﯼ ﺍﻭﯾﻦ/ ﭘﯿﮑﺎﺭِ ﭼﭗ ﻭ ﻓﺪﺍﯾﯽ ﺍﻋﺪﺍﻡ
ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﻥ ﺩﺍﺩ/ ﺷﻬﺮﺍﻡ ﻭ ﺳﻌﯿﺪ ﻭ ﻣﻮﺳﯽ ﺍﻋﺪﺍﻡ
ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﻫﻢ ﺍﻭﻥ ﻻ ﻣﺎﻫﺎ/ ﺑﻪ ﺗﺒﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎ ﺭﻭ ﻟﻮ ﻣﯿﺪﺍﺩ !
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﺎ ﯾﮑﯽ ﺗﻮﯼ ﺑﻨﺪﻩ/ ﻧﻌﺮﻣﻮﻥ ﺍﺳﻤﺶ ﻣﯿﺸﻪ
ﺧﺸﻮﻧﺖ !
ﻓﮏ ﮐﻦ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻩ/ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻪ ﺑﮑﺸﯿﺶ ﺗﻮﯼ
ﺧﻮﻧﺖ؟ !
ﻧﻪ ! ﺑﭽﻪﯼ ﻣﻌﺪﻥ ﺁﻕ ﺩﺭﻩ ﺭﻭ ﺷﻼﻕ ﺑﺰﻧﻦ ﺗﻮﯼ ﻣﻼﺀ ﻋﺎﻡ
ﻣﻦ ﺧﻔﻪ ﺧﻮﻥ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﮐﺎﻡ ﺍﺯ ﮐﺎﻡ؟ …! ﺯﻫﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺧﺎﻡ !
ﻧﻮﻥ ﺧﺸﮏ ﻭ ﺳﻖ ﻣﯽﺯﻧﻢ ﺗﺎ ﺧﯿﺴﺶ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ
ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﻦ ﻣﻨﻮ ﺍﮔﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ، ﺟﺰ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺨﻮﻧﻢ
ﻣﻦ ﺍﺷﮏ ﻣﺎﺩﺭ ﺳﺘﺎﺭﻡ ﻣﺼﻠﻮﺏ ﻟﻌﯿﻦ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ
ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﺧﺮﺍﻓﯿﺖ ﻣﻦ ﺧﺎﺭﻡ ﻣﻦ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺣﺮﺍﺭﻡ
ﻣﻦ ﺧﺎﮎ ﻋﺒﻮﺱ ﺧﺎﻭﺭﺍﻥ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﻡ، ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻩ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ ﻧﭙﺮﯾﺪﻡ/ ﺟﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺪ، ﺳﺎﺧﺘﻢ
ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﺣﻨﺠﺮﻩ ﻣﯿﺴﻮﺯﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ/ ﻣﻦ ﻣﻐﺰﻡ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﻩ
ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﺎ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﺭ ﺩﺳﺘﺖ ﻣﯿﺪﻩ
۲.۴k
۰۱ تیر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.