trap

Chapter 1:
هوا بارونی بود. آسمون نم نم میبارید.
اون فقط یه بارون ساده و آروم بود، اما تهیونگ سوزش قطرههای بارون
رو روی زخماش حس میکرد. آه آرومی کشید و سرشو پایین نگه
داشت. اصال نمیدونست کجاست...
نمیدونست کِی باالخره یه نفر میاد و میبرتش خونه.
فقط اونجا منتظر بود...
به جای اینکه روی نیمکتی که اونجا بود بشینه، روی زمین سرد
نشست و بهش تکیه داد.
ـ ال ال ال ال...
میتونست صدای آواز خوندن یه نفر رو بشنوه. ولی براش مهم نبود.
داشت بارون میاومد و تهیونگ زخمی شده بود و درد داشت...زیادم بد نبود.
فقط یه دعوای کوچولو با بقیهی گانگسترهای مدرسه داشت. در هر
صورت این تو خونِش بود. پدرش رئیس باند مافیایی به اسم بنگتن بود و
تهیونگ مطمئن بود که به زودی خودش رئیس اون باند میشه.
چشمش به یه جفت کفش قرمز رنگ که دقیقا جلوش بود افتاد. سرشو
باال آورد تا صاحب کفشهای قرمز و ببینه...
یه پسربچه 5 ساله که رو به روش نشسته بود و یه صورتش زل زده
بود.
پسر بچه بارونی زرد تنش بود و حتی با وجود چشمهای کنجکاو و
چتریهای خیسش، خیلی بامزه و کیوت به نظر میاومد .
وقتی حس کرد که نگاه خیرهاش داره آزار دهنده میشه، پرسید:
ـ چیه؟
ـ ته... هیونگ...؟
ـ تو من رو میشناسی؟
وقتی اشارهی انگشتای کوچولوش رو سمت تگ روی ژاکتش دید،
فهمید قضیه چیه. پوفی کشید...
ـ برو بچه جون. االن تو حس و حال خوبی نیستم.
دوباره سرشو پایین انداخت. اما پسر بچه همینجور به خیره نگاه کردنش
ادامه داد. یهویی از جاش بلند شد و دوید. تهیونگ مسیر دویدنشو نگاه
کرد و دوباره آهی از روی درد کشید. سرشو به دیوار پشتش تکیه داد و
به آسمون خیره شد. اجازه داد قطرههای بارون روی صورتش بیوفتن.
ـ پس اون کیم نامجون لعنتی کجاست؟
اعصابش داغون بود، چون هیچکس دنبالش نمیگشت. حتی دوست
صمیمیش نامجون.
چشماشو بست و سعی کرد به اعصابش مسلط باشه.
پنج دقیقهی دیگه هم گذشت و هنوز اونجا منتظر نشسته بود تا اینکه
صدای دویدن کسی رو شنید. نفس عمیقی کشید...
ـ باالخره...چشماشو هنوز بسته نگه داشته بود که دیگه برخورد قطرههای بارون رو
به صورتش حس نکرد. چشماشو باز کرد...
ـ برای چی اینقدر طولش...
حرفشو خورد و نگاهشو روی پسربچهای که صد در صد نامجون نبود،
نگه داشت. همون پسربچه بود..
با بارونی زردش... و چتری که توی دستش باالی سر تهیونگ نگه
داشته بود.
ـ چیکار داری میکنی؟
ـ مامان کوکی گفته اگه وقتی داره بارون میاد کوکی بیرون بازی کنه،
مریض میشه.
ـ اونوقت االن کوکی داره چیکار میکنه؟ زیر بارون؟
پسربچه که االن فهمیده بود اسمش کوکیه، با دستش بارونیشو نشون
داد و گفت:
............................................
این رمان رو خوندم خوشم اومد گفتم برای شما هم بزارم اونا رو هم ادامه میدم اینم کنارشون میزارم