دلم ایخهِ بزنم قاره که یارُم رهته

دلم ایخهِ بزنم قاره که یارُم رهته

دَ خزون اومده یی فصل بهارُم رهته

یه نفر کاسه ی احساسمه سر پنجره بو

اشکنا یی دلمهِ او وَ دیارم رهته

وختش آزاده هنی هر که بیایه طرفش

مِن دلش خاطره ی یی دله زارُم رهته

یی تنوع طلبی کرده خدا بیمارش

مِن خشی بی بخدا ایسو که خارم رهته

دله سرگشته ی مو شوق تو داره تیلُم

مه چشمونه تو از یی شُوِ تارُم رهته

سرگشته