نامه

نامه

رقیه ندیری



نامه ام را می گذارم باز بر دوش نسیم

راه دشوار است، بسم الله الرحمن الرحیم

نامه های من پر از پروانه اند، اما چه سود

ما همیشه پیش تو پرواز کم می آوریم

از رمیدن های آهو، ترس و تک افتادگی

بغض هایم را بخوان از چشم های یاکریم

چیست تکلیف کسی که در خودش زندانی است

او که دور افتاده از فیض صراط مستقیم

خانه تو زادگاه ابرهای بی قرار

خانه تو زادگاه آفتاب است از قدیم

خسته ام، زن های طالع بین مشهد شاهدند

پیله کرده غصه در چشمانم، اما بگذریم