فرب کلمه سلبت نعمه و جلبت نقمه

فَرُبَّ کَلِمَهٍ سَلَبَتْ نِعْمَهً وَ جَلَبَتْ نِقْمَهً
چه بسا یک کلمه نعمتی را سلب کند و نقمتی را جلب نماید.

این بخش از کلام امیر المؤمنین در حکمت 381 نیز شاهکار است.
هر کدام از ما به کلمات و واژه ها و جملاتی که بر زبان مان جاری می شود به این چشم باید نگاه کنیم که ای بسا به واسطه کلمه ای که بر زبان ما جاری می شود ممکن است نعمتی از نعایم الهی از ما سلب شود و به جای نعمت از دست رفته نقمتی جایگزین شود.
اگر کسی این گونه با حساسیت به کلماتی که بر زبان می آورد بنگرد معلوم است که با چه درجه از احتیاطی سخن خواهد گفت. چگونه متوجه لوازم و تبعات سخن خود خواهد بود. چگونه جلوی پیش داوری ها و قضاوت های عصب آلود در کلام خود خواهد ایستاد.