گفتم اے ساده دل ساده فراموشش كن

گفتم اے ساده دل ساده فراموشش كن
تا كجا چشم بدین جاده فراموشش كن
دست بردار از او خاطره بازے كافیست
فرض كن گل نفرستاده فراموشش كن
مردمان نگهش قله نشینند هنوز
دل كه در دره نیفتاد فراموشش كن
گفتم این تكه غزل را بفرستم نزدش
دل ولے گفت نشو ساده فراموشش كن
به شما بر نخورد پاے غزل بود و شكست
اتفاقیست كه افتاده فراموشش كن..