امیه بردهای رومی بود که عبدشمس با ملحق ساختن او به خود

، امیه برده‌ای رومی بود که عبدشمس با ملحق ساختن او به خود، وی را فرزند خویش خواند. برخی این سخن امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام): «لیس الصریح کاللصیق؛ 

پاکیزه‌ نسب مانند چسبیده شده نیست» را مؤید همین مطلب می‌دانند. امام این سخن را در پاسخ نامه معاویه نوشت که افتخار می‌کرد از فرزندان عبدمناف است. 

 درباره فساد اخلاقی امیه، در منابع گزارشی بازتاب یافته است. بر پایه گزارشی، او همسرش را به ازدواج پسرش ابوعمرو در آورد که عقبة بن ابی‌معیط بن امیه نتیجه آن ازدواج بود. 

فرزندان امیه به دو گروه «عنابس» و «اعیاص» تقسیم شده‌اند. حرب، ابوحرب، سفیان، ابوسفیان 

 و بر پایه گزارشی، عمرو  به سبب مقاومتشان در نبرد عُکاظ، از جنگ‌های فجار، به عنابس (جمع عنبسه به معنای شیر) شناخته می‌شدند. 

 از میان عنابس، تنها نسل حرب ادامه یافت. 

 معاویة بن ابی‌سفیان و جانشینانش، یزید و معاویة بن یزید، که از سال ۴۱ تا ۶۴ ق بر جهان اسلام حکومت کردند، از عنابس 

 و به «آل ابی‌سفیان» مشهور بودند. عنابس بعدها به زیر مجموعه‌هایی تقسیم شدند. تیره‌های بنوابان بن عثمان، بنوحیدر بن ولید، و بنوخالد بن یزید بن معاویه از آن جمله هستند. 

عاص (عاصی)، ابوالعاص (ابوالعاصی)، عیص (عیصی)، ابوالعیص و عویص به دلیل تشابه در نام، به اعیاص و عویص نسلی باقی نماند.

 شاخه مروانیان بنی‌امیه که از سال ۶۴ تا ۱۳۲ق حکومت کردند، از اعیاص بودند.
🔴
نسل آخرالزمانی بنی امیه
جولانی با ساقط کردن سریع و عجیب نظام پیشین بر سرکار آمد، مورد پذیرش جهانی حتی در اروپا قرار گرفت و حالا کمتر از 6 ماه از استقرار و همزمان با سفر به فرانسه، صحبت از پیوستن به روند عادی‌سازی است. نحوه تعامل و اقدامات تسهیل‌کننده دولت‌های جبهه غربی – ترکی - عربی و صهیونیستی با جولانی نشان می‌دهد او در روندی از اجرای طرح‌های خیزشی و غیرمنتظره قرار دارد.