روش شناسی رزق حلال
روش شناسی رزق حلال
طبق معارف دینی، قرآنی و احادیث معتبر رزق حلال همان رزق با عزت و شاهانه است که فرد هرگز به دنبالش نمی دود و گدائی و التماس نمی‌کند و در جهت کسب رزق خود هیچ نگرانی ندارد زیرا باور دارد که رزق او نزد خداست و به موقعش بدستش می‌رسد و هیچکس قادر به غصب رزق او نیست.
رزق حلال نه تنها موجب عذاب و خستگی و زجر و خودفروشی نیست بلکه خستگی تن و جان و دل را بدر می‌کند و امراض تن و دل را درمان می‌نماید و موجب معرفت و رشد میگردد.
هرگاه که آدمی از سگ دوئی به دنبال رزقش باز ایستد رزق هم می ایستد. و آنگاه که فرد بسوی خدایش باز گردد رزق هم بدنبال صاحبش روان میگردد و او را تا خانه میرساند و در خانه بر سفره اش آشکار می‌شود.
رزق حلال حاصل این اندیشه و باور است که انسان برای کسب رزق آفریده نشده بلکه برای کسب معرفت و تعالی روح و شناخت و دیدار خدا خلق شده است و کار کردن برای کسب رزق نیست بلکه وسیله‌ای برای تزکیه نفس ومعرفت حق است .
کسی که چنین پندارد که اگر بهر دلیلی نتواند کار کند از رزقش باز می ماند کافر است و رزق او بهر روشی که حاصل آید حرام است.
این نشانه حلال و حرام رزق در عرصه اندیشه است و نشانة حلال و حرام رزق در عرصه عمل هم میزان عزت و سلامت و سربلندی در کار است .
رزقی که تن و جان را رنجور کند حرام است.
منبع: کتاب دایرةالمعارف عرفانی جلد دوم
استاد علی اکبر خانجانی
برای دانلود رایگان کتاب اینجا کلیک کنید.
https://www.khanjany.org
طبق معارف دینی، قرآنی و احادیث معتبر رزق حلال همان رزق با عزت و شاهانه است که فرد هرگز به دنبالش نمی دود و گدائی و التماس نمی‌کند و در جهت کسب رزق خود هیچ نگرانی ندارد زیرا باور دارد که رزق او نزد خداست و به موقعش بدستش می‌رسد و هیچکس قادر به غصب رزق او نیست.
رزق حلال نه تنها موجب عذاب و خستگی و زجر و خودفروشی نیست بلکه خستگی تن و جان و دل را بدر می‌کند و امراض تن و دل را درمان می‌نماید و موجب معرفت و رشد میگردد.
هرگاه که آدمی از سگ دوئی به دنبال رزقش باز ایستد رزق هم می ایستد. و آنگاه که فرد بسوی خدایش باز گردد رزق هم بدنبال صاحبش روان میگردد و او را تا خانه میرساند و در خانه بر سفره اش آشکار می‌شود.
رزق حلال حاصل این اندیشه و باور است که انسان برای کسب رزق آفریده نشده بلکه برای کسب معرفت و تعالی روح و شناخت و دیدار خدا خلق شده است و کار کردن برای کسب رزق نیست بلکه وسیله‌ای برای تزکیه نفس ومعرفت حق است .
کسی که چنین پندارد که اگر بهر دلیلی نتواند کار کند از رزقش باز می ماند کافر است و رزق او بهر روشی که حاصل آید حرام است.
این نشانه حلال و حرام رزق در عرصه اندیشه است و نشانة حلال و حرام رزق در عرصه عمل هم میزان عزت و سلامت و سربلندی در کار است .
رزقی که تن و جان را رنجور کند حرام است.
منبع: کتاب دایرةالمعارف عرفانی جلد دوم
استاد علی اکبر خانجانی
برای دانلود رایگان کتاب اینجا کلیک کنید.
https://www.khanjany.org
۵۷
۰۶ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.