ببوس مَرا تا شکوفه دهد
ببوس مَرا تا شکوفه دهد
بوته‌هایِ سرخِ گل آذینِ عشق
و روحِ عریانم مست شود
از باده‌یِ، نابِ لب‌هایت و جاری شود
لذّتِ حسی گنگ در رود هایِ سبز رگ‌هایم
و گم شود پیچکِ موّاجِ تنم
در دشتِ گندمزارِ آغوشت
تا بمیرم در تو در خلسه‌یِ نابِ
یک لحظه‌ی عروج و بسوزم
در تو از عطشِِ آتشِ عشقی سوزان
بوته‌هایِ سرخِ گل آذینِ عشق
و روحِ عریانم مست شود
از باده‌یِ، نابِ لب‌هایت و جاری شود
لذّتِ حسی گنگ در رود هایِ سبز رگ‌هایم
و گم شود پیچکِ موّاجِ تنم
در دشتِ گندمزارِ آغوشت
تا بمیرم در تو در خلسه‌یِ نابِ
یک لحظه‌ی عروج و بسوزم
در تو از عطشِِ آتشِ عشقی سوزان
۳.۸k
۱۹ دی ۱۴۰۳
