آدمـها همیشہ صبور نمےمانند ...

آدمـها همیشہ صبور نمےمانند ...
یڪ جا در را باز مےڪنند
و براے همیشہ مےرونـد ...
آری
آدمـها ڪہ خستہ شدنـد؛
بےصدا تراز همیشہ مےرونـد!
احساسشان را برمیدارن و پاورچین پاورچین، دورمےشونـد!
آدمـها هرچقدر هم ڪہ صبـور باشند؛ یڪ روز صبرشـان لبریز مےشـود،
کم مےآورند، همہ چیز را بہ حالِ خود مےگذارند و مےرونـد...
همـان‌هایی ڪہ تا دیروز ، دیوانہ وار، براے ماندن میجنگیدن، امـا
ندیـدی یا نخواستـے ڪہ ببینـے
همـان‌هایی ڪہ سرشان برایِ مهربانے و هم صحبتی درد میکرد؛
سڪۅټ مےکننـد
بےتفـاوت مےشـونـد،
و جـوری مےرونـد؛
ڪہ هیچ پلی براےِ بازگشتشان ،
نمانده باشـد...
آدمـها بہِ مرزِ هشدار ڪہ رسیدند؛ با درد میمیرنـد
میمیرنـد و مےرونـد و تٌـو میمـانے و عمری پریشـانے✔