من تو رو توی شکافِ زمان از دست دادم.

من تو رو توی شکافِ زمان از دست دادم.
ثانیه‌ها آروم آروم تو رو می‌بلعیدن و من خیره به سیاهیِ چشمای مخملیت طلسم شده بودم.
و تو من رو توی باتلاقی هدایت کردی تا وقتی که داری دستم رو رها می‌کنی، نتونم به سمتت بدوم.
دارم توی باتلاق یخ زده‌ای که برام ساختی ذره ذره فرو می‌رم،
و ای کاش منو نبوسیده رها نمی‌کردی.
.
.
(نامه ای از عاشق به معشوق عاشق پیشه ی خود یعنی نودل 🗿🌟🫶🏻🌿)