تو کز نجابت صدها بهار، لبریزی چرا به ما که رسیدی همیشه پاییزی؟ ببین! سراغ مرا هیچکس نمیگیرد مگر که نیمه شبی، غصهای، غمی، چیزی
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.