سخت ترین دو راهی ,دوراهی فراموش کردن وانتظار است گاهی کام

سخت ترین دو راهی ,دوراهی فراموش کردن وانتظار است گاهی کامل فراموش میکنی ,وبعد می بینی که باید منتظر میماندی....گاهی انقدر منتظر میمانی تا وقتی که می فهمی زودتر از اینها باید فراموش میکردی...دلم به بهانه ندیدنت گریست بگذار بگرید وبداند , هرچه می خواست همیشه نیست ,ای کاش بودی.......تا میدیدی که چگونه ثانیه های بی تو بودنم,,,,,دقیقه می شوند!!!! میدیدی که چگونه چشمانم از ته دل فریاد می زنند ....می دیدی که چگونه بیقرار توام ,بیقرار تویی که لحظه ای از عمرت را به ماهها خواستنم ندادی.....بی قرار تو که واژه ی انتظار را برایم همیشگی کردی....منتظر توام تا شادی هایم رابتو هدیه کنم ,هرچند اندک ,اما تمام سهم من از روزگار است, پس اندک بودنش را بر من خرده مگیر.....!!!! چه دنیای عجیبی است !! اطرافم را که می نگرم می بینم همه چیز درست است ,,,درست همان گونه که نباید باشد!!!!