از یه جایی به بعد دیگه برات مهم نیست کی بهت پیام داده، دی

از یه جایی به بعد دیگه برات مهم نیست کی بهت پیام داده، دیگه دلت نمی‌خواد به کسی زنگ بزنی و بگی راستی، میدونی امروز چیشد؟ دیگه حرف زدن با دوستات لبخند به لبت نمیاره. از یه جایی به بعد می‌شینی هی فکر می‌کنی نکنه چون مشکل از منه فلانی به خودش اجازه داد خیلی راحت ناراحتم کنه؟ از یه جایی به بعد دیگه دلت نمی‌خواد با کسی بیرون بری و همش دنبال بهونه‌ای که قراراتو کنسل کنی، جواب تلفن کسی رو ندی، آدم از یه جایی به بعد دیگه براش مهم نیست چند نفر دوستش دارن. حتی، دیگه براش مهم نیست کسی حالشو می‌پرسه یا نه! میدونی، آدم از یه جایی به بعد حوصله نداره خودشو به کسی ثابت کنه تا بقیه یه ذره حقو بهش بدن.