"ورق بزن"

"ورق‌بزن"

بسم‌الله‌الذی‌هوَ‌رئوف.

به تقویم روی میزِ اتاق نگاهی انداختم، فردا مسمی به "روز کودک" و مقید به "روز کودک کشی" در آنجای زمین است، که دستِ همه جز خدا وَ ولی امرش از آنجا کوتاه است.
یا دیگران حداقل تظاهر می‌کنند که دستشان کوتاه است.
نگاهی به کوله بار زندگی‌ام‌ انداختم و جز جان هدیه‌ای ارزشمندتر برای این روز گران‌‌بها که تقدیمِ جانِ کودکانِ آن سرزمین کنم، نیافتم.
درمقابلِ جان‌هایشان، جانِ من بسیار تحفه‌ی حقیری بود؛ و آنجا بود که این بیت را با تار و پود وجودم لمس کردم:
در دلم بود که جان بر تو فشانم روزی!
باز در خاطرم آمد که متاعیست حقیر...

القصه: فردا هشت‌اکتبر دوهزارُبیست‌و‌چهار یا همان هفدهمِ مهرماه سال یک‌هزاروچهارصد‌وسه بهانه‌ای است برای دیدن لبخند کودکان. اما من برای فردای "تو" با تمام وجود آرزو میکنم که: حداقل.. مقداری کمتر از دیروز گریه کنی و مادر را در خیال به آغوش بفشانی و پدر را درحالی ببینی که با لبخندِ رضایت تو را به هوا پرتاب می‌کند و سپس با لبخند و خنده از آسمان پس میگیرد‌.

یادم می‌آید درِ گوشم زمزمه کردی:
پس بغض‌هایمان چه؟!
میخواهم بگویم، نگران آن‌ها نباش! روزی دریا خواهند شد و سیلِ‌شان ظلم را در خود غرق خواهد کرد، همانند همان سیلی که "فرعونِ کودک کش را" در خود غرق کرد.

#Aseman
#روز_کودک