نخستین بار که در آغوشت درآمدم

نخستین بار که در آغوشت درآمدم
زمین هنوز مرکز عالم بود
و خورشید و ستارگان
پروانه وار
به دورمان می چرخیدند!

نخستین بار که درآغوشت درآمدم
خدا هنوز در باغهای عدن پیاده روی می کرد
و شیطان هنوز مقرب درگاه بود
در نهایت فرشتگی.

نخستین بار که درآغوشت درآمدم
انسان هنوز حرف زدن نمی دانست،
هنوز واژه نبود،
و من بی اینکه نامت را بدانم
در آغوشت کشیده شدم،
و تو
بی اینکه نامم را صدا بزنی
مرا سخت در آغوش خویش فشردی
چنان که تکه ای از وجود خودت را.

نخستین بار که در آغوشت درآمدم
هنوز آتشی برای گرم کردنمان نبود
و من در آغوش تو
گرما را شناختم،
و در آغوش تو
کشف کردم آتش را
آن گاه که اندامهایمان به هم ساییده می شدند.

همه چیز از آغوش تو آغاز شد
آتش ، کلام ، هوش ، تمدن.
درست از لحظه ای که من
در نرماها و انحناهای تو چیستی هستی را یافتم
و معنای زیستن را.

و اینک همه چیز
در آغوش تو معنا می یابد:

در آغوش تو
دریاها موج برمی دارند
گیاهان قد می کشند
بهارها می شکفند
رودها خروشان می شوند
بیدمجنون ها به رقص درمی آیند
و ماه به اشتیاق دیدن تو
شبها تا ایوان خانه مان پایین می آید.

و من
در آغوش تو
جان می یابم.
آغوش تو ،،،،، آه !

آه از آغوش تو
آآآآه !