ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺳﻮﺍﺭ ﺗﻮﯾﯽ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﯾﮏ ﺗﻨﻪ ﺑﺮ ﺻﺪﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺗﻮﯾﯽ
ﻫﺰﺍﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﻟﻢ
ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﺮ ﺯﺩ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺗﻮﯾﯽ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﻭ ﺩﻟﻢ ﻗﺮﺹ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮﺵ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﻮﯾﯽ !
ﺧﺰﺍﻥ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺳﺖ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ
ﺑﯿﺎ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺟﺎﻥ ، ﻣﮋﺩﻩ ﯼ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ، ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺍﻥ
ﺑﺨﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﻭ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻭ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺗﻮﯾﯽ !
ﺑﻪ ﺭﻏﻢ ﺍﺑﺮ ﺳﯿﻪ ﺟﺎﻣﻪ ، ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﻫﺴﺖ
ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻠﻨﺪ ﻃﻼﯾﻪ ﺩﺍﺭ ﺗﻮﯾﯽ
ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﻣﯿﺪ ، ﺗﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﯼ ﺑﯽ ﻣﺎﯾﻪ ، ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺗﻮﯾﯽ
ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﺨﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺸﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﮐﯽ ﻧﯿﺴﺖ !!
" ﻣﺮﺍ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻣﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﯾﯽ