بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
صدام تهران و سایر شهرها را بمباران و موشکباران میکرد، به ناچار باید بصره و بغداد هدف قرار میگرفت، حال یکی بگوید: مگر در بصره زن و کودک وجود ندارد، پس چرا شما نیز متقابلاً زدید؟!
ز)- اما این که در پاسخ قبل گفته شد: حالا ما باید نگران کی باشیم؟ سخن حقی است. بیش از 80 سال است که گروهی به نام صهیونیسم آمدهاند و مردم فلسطین را قتل عام میکنند، با افتخار می گویند هر کس را خواستیم ترور نیز میکنیم آدم ربایی حتی کودکان میکنند، اعضای آنها را به سرمایه داران صهیونیست می فروشند و با افتخار میگویند: کودک فلسطینی نیز یک دشمن بالقوه است و باید او را کشت - میلیونها انسان مظلوم را ازخانه و کاشانه و سرزمین خود اخراج و آواره کردهاند و هر از چند گاهی اردوگاه آوارگان را نیز بمباران می کنند و صبرا و شتیلای دیگری به وجود میآورند.مردمانی را از کشور های دیگرآوردهاندودر شهرکهایی که برویرانه خانههای فلسطینیان احداث کردهاند،اسکان داده و مدعی می شوند که اینجا سرزمین ماست؟! شعار از نیل تا فرات می دهند و از یک نقطه کوچک آغاز نموده و اکنون کل سرزمین را غصب کردهاند و هنوز به این کشتار های مستقیم و غیر مستقیم ادامه میدهند و ...، حال ما باید نگران حمله به دو شهر باشیم و یا وزن بمبهای ریخته شده را کیلو کنیم و بگوییم احتمالاً چند زن و کودک هم کشته شدهاند،مگر آنها آدم نیستند؟! این دلسوزی شعاری، چه معنا، مفهوم، منطق، مقصد و پیامی دارد؟! نوع دوستی؟! حقوق بشر؟! صلح طلبی؟!
و البته باکی نداریم که بگوییم، هر کس در فلسطین به نام اسرائیل ساکن شده است و از این رژیم حمایت میکند، یا اصلاً در اسرائیل زندگی نمیکند، اما حامی این رژیم غاصب و جنایتکار است، خودش نیز مثل آنان، کمک آنان و دشمن است. کودکانشان نیز قربانی ظلم بزرگترها یشان میگردند.
البته رقم شلیک 150 هزار موشک از طرف فلسطینی ها، قابل تأمل است، ولی در این که جمع وزن بمب هایی که بر سر مردم فلسطین، لبنان و غزه ریخته شده از میلیونها تن گذشته است، تردیدی وجود ندارد. - حالا ما باید دلمان برای کی بسوزد؟!(پایان)
پاسخ قسمت سوم :
صدام تهران و سایر شهرها را بمباران و موشکباران میکرد، به ناچار باید بصره و بغداد هدف قرار میگرفت، حال یکی بگوید: مگر در بصره زن و کودک وجود ندارد، پس چرا شما نیز متقابلاً زدید؟!
ز)- اما این که در پاسخ قبل گفته شد: حالا ما باید نگران کی باشیم؟ سخن حقی است. بیش از 80 سال است که گروهی به نام صهیونیسم آمدهاند و مردم فلسطین را قتل عام میکنند، با افتخار می گویند هر کس را خواستیم ترور نیز میکنیم آدم ربایی حتی کودکان میکنند، اعضای آنها را به سرمایه داران صهیونیست می فروشند و با افتخار میگویند: کودک فلسطینی نیز یک دشمن بالقوه است و باید او را کشت - میلیونها انسان مظلوم را ازخانه و کاشانه و سرزمین خود اخراج و آواره کردهاند و هر از چند گاهی اردوگاه آوارگان را نیز بمباران می کنند و صبرا و شتیلای دیگری به وجود میآورند.مردمانی را از کشور های دیگرآوردهاندودر شهرکهایی که برویرانه خانههای فلسطینیان احداث کردهاند،اسکان داده و مدعی می شوند که اینجا سرزمین ماست؟! شعار از نیل تا فرات می دهند و از یک نقطه کوچک آغاز نموده و اکنون کل سرزمین را غصب کردهاند و هنوز به این کشتار های مستقیم و غیر مستقیم ادامه میدهند و ...، حال ما باید نگران حمله به دو شهر باشیم و یا وزن بمبهای ریخته شده را کیلو کنیم و بگوییم احتمالاً چند زن و کودک هم کشته شدهاند،مگر آنها آدم نیستند؟! این دلسوزی شعاری، چه معنا، مفهوم، منطق، مقصد و پیامی دارد؟! نوع دوستی؟! حقوق بشر؟! صلح طلبی؟!
و البته باکی نداریم که بگوییم، هر کس در فلسطین به نام اسرائیل ساکن شده است و از این رژیم حمایت میکند، یا اصلاً در اسرائیل زندگی نمیکند، اما حامی این رژیم غاصب و جنایتکار است، خودش نیز مثل آنان، کمک آنان و دشمن است. کودکانشان نیز قربانی ظلم بزرگترها یشان میگردند.
البته رقم شلیک 150 هزار موشک از طرف فلسطینی ها، قابل تأمل است، ولی در این که جمع وزن بمب هایی که بر سر مردم فلسطین، لبنان و غزه ریخته شده از میلیونها تن گذشته است، تردیدی وجود ندارد. - حالا ما باید دلمان برای کی بسوزد؟!(پایان)
- ۴۶۸
- ۱۷ فروردین ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط