( پایان فصل ۱ )

با چیزی که شنیدم چشمام از تعجب گرد شد ...مادرشون ...برادر تنی؟...من..من فکر کردم ناتنی ان...مادر تهیونگ همیشه میگفت...اون ناتنی...کلی حرف بارش میکرد..حالا
تهیونگ:اما دلیل حضورتون اینجا فقط این نیست..این موضوع مال ۱۰ ساله پیشه ...اما من نگفتم ..نگفتم که کش میدا نکنه ولی کسی که داره صدمه میبینه ..برادرمه ...برادره واقعیم..برادری که حتی اونم راجع به مادرم چیزی بهم نگفت..
صندلی که جلوش بود و با پا هول داد که صدای خیلی بدی داد ...با قدم های محکم اومد سمتمو با یه حرکت بغلم کرد... برگشت رو به جمع با یه نیش خند گفت: شاید تنها دلیلی که قبول کردم بیاید اینجا حضور بچه ای که تو شکم این دختره...بچه من..اره گفتم بیاین اینجا که بگم دارم پدر میشم..اخرین خواسته ای که بهش تن دادم ...وارث این خانواده...شاید واقعی ترین رابطه الان رابطه من و این بچه اس ...نه رابطه پدر و پسری بین من و شما ....نه پسر و مادری بین من و این خانم... و یا شاید برادری !....بعد از یه سکوت طولانی گفت: از شامتون لذت ببرین
بعد تموم شدن حرفاش که با اولین جمله همه توی شوک رفتن ...حتی ذره ای از حرفای بعدش نشنیدن ...جلوی چشمای متعجب و سکوت همه مخصوصن من که اصلا متوجه حرفاش نشدم ...به سمت پله ها رفت...