i fell in love with chost. part2.

این گفت و نو جوری رد و بدل میشه که انگار دو تا مرد دارن رد و برلش میکنن.
خب راستش این منم.بیشتر تامبویم و استایل دخترونه تو مود من نیست..و بگذریم..از احساس راحتی که با نامجون داشتم خوشم میومد.

قیافه ی'میفهمی چی داری میگی'گرفت《حالا هرچی.من موندم چجوری یه کارمند باز نشسترو راه دادن تو کمپانی؟!》چشم غره ای بهش رفتم و یه مشت
محکمی به بازوش زدم.

《لیسا》:هوی من دوستتم هستم.
یا حد اقل بودم...

تک خنده ای کرد و مو هام و بهم ریخت.

《بقیه کجان؟》

《تو سالن تمرین.این روزای تعطیلو کلا اونجا پلاصیم》

《دقیقا》

تا در اسانسور باز شد صدای جیغ و هورای اشنایی به گوشم رسید.اینقدر صدا بلند بود که اگه کسی نمیشناختشون فکر میکردن جنگ جهانی سوم راه انداختن!
دنبال نامجون راه افتادم و به در سفیدی رسیدیم.
از شیشه ی در به سالن یه نیم نگاهی انداختم.فقط میتونم بگم به معنای واقعی بمب اونجارو ترکونده بود!نمیفهمیدم داشتن قایم موشک بازی میکردن یا گرگم به هوا،ولی هرچی بود خیلی جدی شده بود.
خدایی این اسم'سالن تمرین'تزئینه؟
ولی نمیتونم چیزی بگم اونا بی تی اس آن دیگه.

درو هل دادم و آروم رفتم تو.استرس کل وجودمو گرفت و انگشترو جوری بین انگشتام فشار دادم که پوست دستم سفید شد.اگه از اون نگاه بد بدا بهم بکنن چی؟سوال پیچم کنن و بگن چرا رفتی.ولی همش تقصیر خودم بود که اینجوری
و تو اون شرافت ولشون کردم..هرچی بشه حقمه..ولی جوونم آرزو دارم خدا منو به حال خودم ول نکنی!ㅠㅠ


نامجون از پشت سرم داد زد و به معنای واقعی گریختم:"ببینید کی اومده!"

همجارو سکوت فرا گرفت و از کاروشون اصلا میشه _اسمشو کار گزاشت_
دست کشیدن و بهمون نگاه کردن.قلبم محکم تو سینه تپیده میشد.چقدر همشون عوض شده بودن...
نمیدونم چرا ولی یهویی زمین خیلی برام جذاب شد بهش نگاه کردم.اون چند ثانیهرو فقط تو شکوت گزرونیدم.صبرم تموم شد و ذهن واز کردم که چیزی بگم که...

《لیساااااا!!!》

تهیونگ...

مثل عروسکه خرسیش منو تو بغل گرفت و نتونستم مقاومت کنم و منم دستمو

دستمو دورش حلقه کردم.هوسوکم بهمون ملحق شد با لبخندش گفت:"کدوم

گوهری بودی تو؟!"

بهش نگاه کردمو لبخند زدم.جونگ کوک بغل شل و ولی رو تحویلم داد و گفت:《واو!!...چاق شدی》

حرفش رو یه نوع شوخی در نظر گرفتم و گفتم:"منم از دیدنت خوشحالم کوکی"


《خب..حتما هیچ بغلی نصیبم نمیشه..》
ادامه دارد....💜
لایک و نظر یادتون نره..💙