میمون تلفیقی جغد و میمون. تنها میمون صرفآ گوشتخوار

بگذارید در ابتدای امر به مشخصه اصلی این موجود یعنی چشم های آن اشاره کنیم که در زمره بزرگ ترین چشم ها در مقایسه با ابعاد و اندازه بدنش در قلمرو حیوانات محسوب می شوند و علت این مساله هم کاملا روشن است: این جانور همانطور که از نامش بر می آید یک شکارچی شبگرد است.

اما همه میمون ها هم دید خوبی در شب ندارند علت هم این است که چشم تقریبا همه میمون ها فاقد پرده درخشان است؛ نوعی بافت بازتاب دهنده در چشم که دید در شب موجودات زنده را به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد.

زمانی که دو گونه جانوری غیر مرتبط به هم به شیوه ای مانند این، خود را با شرایط وفق می دهند از آن تحت عنوان تکامل همگرا یاد می شود؛ برای نمونه خفاش ها و پرندگان را در نظر بگیرید. هر دوی آن ها بر اثر تکامل قدرت پرواز کردن پیدا کردند اما یکی با استفاده از پر و دیگری از طریق نوعی پوسته کشسان.

و درست مانند جغدها، این موجود نیز یک شکارچی قابل در شب است که تهدیدی جدی علیه حشرات و مارمولک هایی محسوب می شود که به اشتباه تصور می کنند جانشان در تاریکی در امان است.

این میمون برای هدف قرار دادن طعمه های خود، هم از چشمان درشتش بهره می گیرد و هم گوش های چرخان خود (جالب است بدانید که حدود 20 درصد از انسان ها می توانند گوش های خود را اندکی بچرخانند).

این موجود می تواند مسافتی برابر با 4.5 متر را بپرد که برای جانوری به اندازه کف دست انسان مقدار قابل توجهی محسوب می شود و این قابلیت هم به خاطر بهره مندی از پاهایی بلند در قیاس با اندازه کلی بدنش است.

میمون کوچکی که در تصویر می بینید در زبان انگلیسی Tarsier خوانده می شود به خاطر قوزک پای بسیار کشیده اش (که در این زبان Tarsus خوانده می شود) این نام را دریافت کرده است.
 
همین ویژگی باعث می شود که جانور پرش هایی بلند داشته باشد و همچون تیری که از کمان رها شده از درختی به درخت دیگر بپرد و عاقبت روی طعمه خود فرود آمده و آن را با دستان بزرگش در احاطه کامل در بیاورد.

اما دندان های این میمون نیز در نوع خود بسیار بلند و تیز هستند و به همین دلیل مانند یک نیزه عمل می کنند و جانور از آن ها برای پاره کردن قشر بیرونی بدن حشرات و تکه تکه کردن آن ها استفاده می کند.

میمون شبگرد هندی آن چنان در شیوه شکار خود تبحر و مهارت دارد که دیگر نیازی به استفاده از میوه ها و سبزیجات به عنوان مکمل غذایی ندارد و از همین جهت نام خود را به عنوان تنها میمون صرفا گوشت خوار روی زمین به ثبت رسانده است.

این موجود هم صدای بسیار بلندی را از خود تولید می کند و هم تنها میمونی است که به صورت انحصاری از گوشت تغذیه می کند.

این میمون چشم های به قدری بزرگ دارد که قادر به چرخیدن به اطراف نیستند. اما برای رفع این مشکل نیز راهکاری وجود دارد؛ جانور به جای چرخاندن چشم هایش می تواند سر خود را تا 360 درجه به اطراف بچرخاند.

به خاطر داشتن چشمان درشتی مانند این و سری با قابلیت چرخش به تمام جهات، میمون شبگرد را می توان جغد جنگل های حاره ای خواند.

میمون های شبگرد علاوه بر این قابلیت می توانند صداهای ایجاد شده توسط طعمه هایشان را هم بشنوند و فرضیه دیگر این است که این میمون ها مجهز به نوعی سیستم هشدار بی صدا هستند و از آن برای باخبر کردن یکدیگر بدون آن که جانوران دیگر آن را تشخیص دهند استفاده می کنند.