.

.
سرخپوست‌ها در استفاده از دارت‌های سمی برای شکار مهارت داشته‌اند، یکی از مشهور‌ترین سموم مورد استفاده آنها کیورار نام داشت که از یک #گیاه به دست می‌آید. مسموم‌ترین #سم مورد استفاده آنها از پوست #قورباغه‌های کوچک به دست می‌آمده‌است و مهلک‌ترین این سموم باتراکوتوکسین نام دارد.
سرخپوست‌های بومی غرب #کلمبیا با جمع‌آوری گونه‌ای از قورباغه‌ها با نام علمی Phyllobates terribilis سم بدن آنها را استخراج می کنند و دارت‌های خود را به این سم آغشته می کنند. LD50 این سم دو میکروگرم در کیلوگرم است و این به آن معنی است که حجمی برابر دو بلور نمک درون نمکدان از این سم می ‌تواند شما را بکشد.
این سم با مختل سازی کانال یون #سدیم درون سلول‌های ماهیچه و اعصاب و باز نگه‌داشتن آن منجر به بروز نقصان قلبی و در نهایت مرگ می شود.
نکته جالب توجه در مورد قورباغه‌هایی که این سم را تولید می کنند این است که گونه‌هایی که در محیط محافظت‌شده رشد می کنند، این سم را ایجاد نمی‌کنند و این به آن معناست که سم به واسطه مواد غذای که مصرف می کنند ایجاد میشود. گونه‌ای پرنده در #گینه نو نیز دارای پرهایی است که این سم را درون خود دارند. پرهای پرنده‌های پیتوهویی حاوی مولکول‌های سمی مشابه آنچه در بدن قورباغه‌های کلمبیایی وجود دارد است. به نظر می‌آید استفاده از نوعی #سوسک توسط هردو این جانداران عامل ایجاد سم در بدن آنها می شود.