آ اندازه حرفام کاغذ نیست

آ اندازه حرفام کاغذ نیست
باختم تویه باور کارم نیست
ساختم تویه راهم آس از پیک
کاشتم تویه باغچم چهار فصل سیب
نصف گذشتمو یادم نیست پا بند جاده و راه رفتیم
گاه رفتیم تا ترفیعو تقدیر واسم تویه طوفان چاه کندین
باکم نی آهم دامن گیر شاهرگ رپ پارسی با شمشیر لب تیز
قطع نمیشه درد نمگیره قلبش سر به زیره لحظه ای مثل هسته ای
دسترسی بهش سخته و صدر نشینه
با تو فرق درکش اینه نه نمیگه به دستایی که بسته پینه
در نمیره تو دردایه هر رفیقش اشک میریزه و درگیر نعشگیشه
شرط میبنده روش ولی دست نمیده
درو میبنده روش ولی ترکش میده
بعد این همه روز خسته میشه
بالاخره به خودش میگه رضا بسه دیگه
رفاقت با این آدما بچگیه صداقت یعنی خلق یه زخم دیگه
این همه خوبیت برا چیه
تو سرنوشت انتخاب کن یه شبو بی چراغو فانوسی
تازه اون موقع تو میفهمی حسه منو که خودمون چراغه راه بودیم
تنهایی تو بارون قدم زدن با یه شکاریو یه بارونی
هر جایی روزامو ورق زدم بی حسابو قانونی