(یک عاشقانه آرام)از نادر ابراهیمی

(یک عاشقانه آرام)از نادر ابراهیمی
*حتما بخوانید*
براي نفسي آسوده زيستن ، چاره اي نيست جز مهي فشرده  را گرداگرد خويش انگار کردن ، مهي که در درون آن ، هر چيزي غم انگيز ، محو کمرنگ شود . تو از من مي خواهي که شادمانه و پر زندگي کنم . نه ؟ براي شادمانه و پر زندگي کردن ، در عصر بي اعتقادي روح ، در مه زيستن ضرورت است . - تو از تصور مه سخن مي گويي ، و اين مه خيالي تو ، مثل کابوس است و از کابوس مه به باران رويا نمي شود رسيد چه برسد به بلور شفاف واقعيت . وهم مه سراسر روزمان را شب خواهد کرد و در شب مه آلود، ستاره هايمان را نخواهیم دید..