بابا لنگ دراز عزیز

بابا لنـگ دراز عزیز:

تمام دلخوشی دنیای من این است؛
که ندانی و دوستت بدارم،
وقتی میفهمی و میرانی ام چیزی درون دلم فرو میریزد..
چیزی شبیه غرور!
بابا لنگ دراز عزیز لطفا گاهی خودت را به نفهمیدن بزن!
و بگذار دوستت بدارم،
بعد از تو هیچکس الفبای روح و خطوط قلبم را
نخواهد خواند!
نمیگذارم... نمیخواهم...
بابا لنگ دراز مـن همین که هستی دوستت میدارم؛
حتی سایه ات را که هرگز به آن نمیرسم!