حقایق
#کره_جنوبی👻داستان این کره ای ها که زبونشون را هیچ جوره نمی فهمیم و نوجونهای دهه ی هشتادی ایران😵👻😂برای نوجوان‌های ما این هواداری فراتر از دوست داشتن یک پاپ یا یک سریال است و خیلی جدی‌تر از این حرفهاست. این هواداری از فیلم‌ها و پاپ‌های کره‌ای چه خلاء‌هایی را برای نوجوان ما پر کرده‌است که اینطور برایش دو آتشه شده‌است؟
اوج تقابل نسل دهه ۶۰ و قبل از آن تقابل قرمز و آبی و استقلال-پرسپولیسی بود که هیچ ایدئولوژی مهم و قابل بحثی نداشت، اما این تقابل‌ها در دهه هشتادی‌های ما به شکل کاملاً متفاوتی نمود پیدا کرده است. مثلاً این تقابل در نسل جدید به تقابل بر سر کمپانی‌های تولید کمیک‌ها و انیمیشن‌های موردعلاقه رسیده است که هرکدام منظومه‌ای از داستان‌های عموماً غیرواقعی از ابرقهرمان‌های خیالی هستند. یک دهه هشتادی وقتی روبروی شما می‌نشیند، می‌تواند همه این داستان‌ها را برای شما شرح بدهد؛ از ابتدای داستانِ سوپرمن در سیاره «کرایپتون» تا آن‌چه روی زمین برایش رخ داده است. امروزه تقابل‌های دوره نوجوانی از رجز خواندن‌های طرفداران آبی و قرمز، به رجزخوانی میان طرفداران دی‌سی و مارول تبدیل شده است. نوجوان ما با یک یا چند کاراکتر ابرقهرمانِ محصول یکی از این کمپانی‌ها ارتباط برقرار می‌کند، در دنیای او غوطه‌ور می‌شود و هویت خود را به طرفداری از او گره می‌زند. متولدین دهه‌های هشتاد در حال شکل دادنِ هویت خود هستند و ما حتی از ابرکاراکترهای واقعیِ تاریخ خودمان نتوانسته‌ایم الگو و قهرمانی بسازیم که در منظومه شخصیتی و هویتی این نوجوانان راه پیدا کند.
از یک طرف آن‌ها را نادیده می‌گیریم و از طرفی، در دنیای آن‌ها همه چیز به سرعت اتفاق می‌افتد و ما از اصلاً از این اتفاقات خبر نداریم. آنقدر این تنوع ژانر و داستان در دنیا وجود دارد که حتی یک بزرگسال را گیر می‌اندازد چه برسد به یک نوجوان. حال به این فکر کنید که ما برای نوجوان‌هایمان هیچ‌گاه باشگاه هواداری نساختیم که خودشان را خالی کنند. دوست دارند خودشان را به یک هویتی گره بزنند. در حالی‌که اکنون در اینترنت در حال حاضر نزدیک به ۱۰ هزار کلوپ هواداری برای موج کره‌ای وجود دارد. وقتی منِ نوجوان با چند دکمه می‌توانم به یک جمع چند میلیونی بپیوندم و خودم را به آن‌ها ملحق کنم، خب این کار لذت‌بخش را انجام می‌دهم. ما این جای خالی را برای نوجوان‌هایمان در داخل پر نکرده‌ایم. دقیقاً کاری که کره‌ای‌ها به خوبی برای محصولات فرهنگی‌شان انجام داده‌اند و ما هیچ‌گاه نداشته‌ایم.
با این حساب این موج تا چه زمانی مهمان نوجوان‌هاست و کی ممکن است علاقه به آن فروکش کند؟
با این تفاسیر این موج حالاحالاها مهمان ماست. چون دولت کره هرچندسال یکبار، موج کره‌ای را مثل سیستم‌عامل‌های موبایل به‌روزرسانی می‌کند و چیزهای جدید رو می‌کند. در حال حاضر با نسخه ۲.۰ هالی‌یو مواجهیم! این موج هم نباشد، موج‌های دیگری نوجوان‌های ما را در می‌نوردند، مگر این‌که برنامه بریزیم و بخواهیم محصولاتی بهتر دم دست او قرار بدهیم تا شاید از این دنیا بیرون بیاید.
#کره_جنوبی_و_ژاپن_دو_الگوی_تسلیم_شده_آمریکا_آرمانشهر_غربزدگان #ژاپن_بدون_روتوش
#دلار#روحانی#برجام#سردار_سلیمانی #سند۲۰۳۰ #مرغ_روحانی_ناله_سر_کن۵۰هزارتومن #خنده#گل#طبیعت#دختر#زن#پسر#داعش
اوج تقابل نسل دهه ۶۰ و قبل از آن تقابل قرمز و آبی و استقلال-پرسپولیسی بود که هیچ ایدئولوژی مهم و قابل بحثی نداشت، اما این تقابل‌ها در دهه هشتادی‌های ما به شکل کاملاً متفاوتی نمود پیدا کرده است. مثلاً این تقابل در نسل جدید به تقابل بر سر کمپانی‌های تولید کمیک‌ها و انیمیشن‌های موردعلاقه رسیده است که هرکدام منظومه‌ای از داستان‌های عموماً غیرواقعی از ابرقهرمان‌های خیالی هستند. یک دهه هشتادی وقتی روبروی شما می‌نشیند، می‌تواند همه این داستان‌ها را برای شما شرح بدهد؛ از ابتدای داستانِ سوپرمن در سیاره «کرایپتون» تا آن‌چه روی زمین برایش رخ داده است. امروزه تقابل‌های دوره نوجوانی از رجز خواندن‌های طرفداران آبی و قرمز، به رجزخوانی میان طرفداران دی‌سی و مارول تبدیل شده است. نوجوان ما با یک یا چند کاراکتر ابرقهرمانِ محصول یکی از این کمپانی‌ها ارتباط برقرار می‌کند، در دنیای او غوطه‌ور می‌شود و هویت خود را به طرفداری از او گره می‌زند. متولدین دهه‌های هشتاد در حال شکل دادنِ هویت خود هستند و ما حتی از ابرکاراکترهای واقعیِ تاریخ خودمان نتوانسته‌ایم الگو و قهرمانی بسازیم که در منظومه شخصیتی و هویتی این نوجوانان راه پیدا کند.
از یک طرف آن‌ها را نادیده می‌گیریم و از طرفی، در دنیای آن‌ها همه چیز به سرعت اتفاق می‌افتد و ما از اصلاً از این اتفاقات خبر نداریم. آنقدر این تنوع ژانر و داستان در دنیا وجود دارد که حتی یک بزرگسال را گیر می‌اندازد چه برسد به یک نوجوان. حال به این فکر کنید که ما برای نوجوان‌هایمان هیچ‌گاه باشگاه هواداری نساختیم که خودشان را خالی کنند. دوست دارند خودشان را به یک هویتی گره بزنند. در حالی‌که اکنون در اینترنت در حال حاضر نزدیک به ۱۰ هزار کلوپ هواداری برای موج کره‌ای وجود دارد. وقتی منِ نوجوان با چند دکمه می‌توانم به یک جمع چند میلیونی بپیوندم و خودم را به آن‌ها ملحق کنم، خب این کار لذت‌بخش را انجام می‌دهم. ما این جای خالی را برای نوجوان‌هایمان در داخل پر نکرده‌ایم. دقیقاً کاری که کره‌ای‌ها به خوبی برای محصولات فرهنگی‌شان انجام داده‌اند و ما هیچ‌گاه نداشته‌ایم.
با این حساب این موج تا چه زمانی مهمان نوجوان‌هاست و کی ممکن است علاقه به آن فروکش کند؟
با این تفاسیر این موج حالاحالاها مهمان ماست. چون دولت کره هرچندسال یکبار، موج کره‌ای را مثل سیستم‌عامل‌های موبایل به‌روزرسانی می‌کند و چیزهای جدید رو می‌کند. در حال حاضر با نسخه ۲.۰ هالی‌یو مواجهیم! این موج هم نباشد، موج‌های دیگری نوجوان‌های ما را در می‌نوردند، مگر این‌که برنامه بریزیم و بخواهیم محصولاتی بهتر دم دست او قرار بدهیم تا شاید از این دنیا بیرون بیاید.
#کره_جنوبی_و_ژاپن_دو_الگوی_تسلیم_شده_آمریکا_آرمانشهر_غربزدگان #ژاپن_بدون_روتوش
#دلار#روحانی#برجام#سردار_سلیمانی #سند۲۰۳۰ #مرغ_روحانی_ناله_سر_کن۵۰هزارتومن #خنده#گل#طبیعت#دختر#زن#پسر#داعش
۷.۶k
۰۸ اردیبهشت ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.