حسینم

ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺟﻤﻌﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ
ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺯﻣﺰﻣﻪ...

ﮔﻮﯾﺪ ﺣﺴﯿﻦ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺷﺪ؟
ﻧﻮﺭ ﺩﻭ ﻋﯿﻦ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺷﺪ؟

ﺍﯼ ﮐﺸﺘﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻭﻃﻦ،حسینم

ﺍﯼ تشنه ﺻﺪ ﭘﺎﺭﻩ ﺗﻦ،حسینم

ای سر جدای بی کفن،حسینم

ﻋﺸﻘﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻝ ﻣﺎ ﮐﻪ ﮐﯿﻤﯿﺎﺳﺖ
 
ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺁﺑﺮﻭﯼ ﻣﺎﺳﺖ
 
ﺭﻭﺯﯼ ﻣﺎﺳﺖ ﻧﻮﮐﺮﯼ ﺧﻮﺏ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ
 
ﺁﻗﺎﯼ ﻣﺎ ﮐﺮﯾﻢ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻭﻓﺎﺳﺖ
 
ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﯿﺌﺘﯿﻢ
 
ﺟﻨﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﻭﺿﻪ ﯼ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺑﯽ ﺻﻔﺎﺳﺖ
 
ﺳﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ ﻭ ﻣﻨﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﯿﻢ
 
ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺳﺎﺋﻼ‌ﻥ ﺣﺴﯿﻦ ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍﺳﺖ
 
ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺣﺴﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ
 
ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﮐﺮﺑﻼ‌ﺳﺖ

 
ﺟﺎﯼ ﮔﻼ‌ﯾﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﮑﻔﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ
 
«ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺑﺎ ﺣﺴﯿﻦ ﺣﺴﯿﻦ ﭘﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ »