بعد از مرگ را هم بحساب آوریم،استاد علی اکبر خانجانی
بعد مرگ را هم بحساب آوریم
آیا براستی کدامیک از ما زندگی بعد از مرگ را هم بحساب زندگی می‌آوریم و در برنامه‌ها و آرمانهایمان جای می‌دهیم و برایش فکر و برنامه ای داریم؟
کدامیک از ما حتى مؤمنان به آخرت، زندگی بعد از مرگ را ادامه زندگی دنیوی در وادی دگری می دانیم؟
اکثر ما مرگ را پایان زندگی می‌دانیم و بعد از مرگ را حداکثر قلمرو حساب و کتاب می پنداریم در حالیکه عرصه حساب و كتاب مربوط به قیامت کبری و پایان جهان است و لذا تا آن موقع هنوز زنده ایم.
قرآن می فرماید که هر که در این دنیا در عذاب است بعد از مرگ معذبتر است و هر که در رحمت است بعد از مرگ در رحمتی برتر است. پس زندگی بعد از مرگ ادامه این زندگی در شدت و حدت بیشتری می‌باشد .
یعنی زندگی بعد از مرگ زندگی هزاران بار شدیدتر می‌باشد و هر چیزی هزاران بار همان است که بوده است خوب خوبتر و بد هم بدتر میشود .
علی (ع) می فرماید « چه بسا آرزوهائی که بعد از مرگ بکام می آید». این سخن از روی یقین است. پس بهتر است که حیات بعد مرگ را هم مشمول برنامه زندگی خود سازیم تا بعد از مرگمان بناگاه بیکار و بیعار و بی رزق و باطل و برزخی نشویم.
با مرگ هیچ چیزی از دست نمی رود بلکه همه از دست رفته ها بدست می‌آید. حیات بعد از مرگ از امکانات دیگر و برتر و وسیع تر و شدیدتری برخوردار می‌باشد پس بیائیم افکار و آمال عالی و برتر خود را که در این دنیا امکان بروز و تحقق نداشته کاملتر کنیم و آن عرصه را هم در همین دنیا وارد سازیم و بدینگونه حیات دنیای خود را اخروی نمائیم و بر طول عمر خود نیز بیفزائیم.
مرگ یک جهش و تبدیل و تحوّل كبير است که ما را از حصار تنگ بدن می‌رهاند و امکان جهانی می بخشد، بیائیم و آن امکان عظیم را از هم اینک وارد برنامه‌های زندگی کنیم تا حیات حقیر دنیای ما دارای امید و گسترده گی برتر شود. درست مانند کسی که در زندان است و برای آزادی خود
برنامه ریزی می کند.
منبع: کتاب دایرةالمعارف عرفانی جلد دوم
استاد علی اکبر خانجانی
برای دانلود رایگان کتاب اینجا کلیک کنید.
https://www.khanjany.org
آیا براستی کدامیک از ما زندگی بعد از مرگ را هم بحساب زندگی می‌آوریم و در برنامه‌ها و آرمانهایمان جای می‌دهیم و برایش فکر و برنامه ای داریم؟
کدامیک از ما حتى مؤمنان به آخرت، زندگی بعد از مرگ را ادامه زندگی دنیوی در وادی دگری می دانیم؟
اکثر ما مرگ را پایان زندگی می‌دانیم و بعد از مرگ را حداکثر قلمرو حساب و کتاب می پنداریم در حالیکه عرصه حساب و كتاب مربوط به قیامت کبری و پایان جهان است و لذا تا آن موقع هنوز زنده ایم.
قرآن می فرماید که هر که در این دنیا در عذاب است بعد از مرگ معذبتر است و هر که در رحمت است بعد از مرگ در رحمتی برتر است. پس زندگی بعد از مرگ ادامه این زندگی در شدت و حدت بیشتری می‌باشد .
یعنی زندگی بعد از مرگ زندگی هزاران بار شدیدتر می‌باشد و هر چیزی هزاران بار همان است که بوده است خوب خوبتر و بد هم بدتر میشود .
علی (ع) می فرماید « چه بسا آرزوهائی که بعد از مرگ بکام می آید». این سخن از روی یقین است. پس بهتر است که حیات بعد مرگ را هم مشمول برنامه زندگی خود سازیم تا بعد از مرگمان بناگاه بیکار و بیعار و بی رزق و باطل و برزخی نشویم.
با مرگ هیچ چیزی از دست نمی رود بلکه همه از دست رفته ها بدست می‌آید. حیات بعد از مرگ از امکانات دیگر و برتر و وسیع تر و شدیدتری برخوردار می‌باشد پس بیائیم افکار و آمال عالی و برتر خود را که در این دنیا امکان بروز و تحقق نداشته کاملتر کنیم و آن عرصه را هم در همین دنیا وارد سازیم و بدینگونه حیات دنیای خود را اخروی نمائیم و بر طول عمر خود نیز بیفزائیم.
مرگ یک جهش و تبدیل و تحوّل كبير است که ما را از حصار تنگ بدن می‌رهاند و امکان جهانی می بخشد، بیائیم و آن امکان عظیم را از هم اینک وارد برنامه‌های زندگی کنیم تا حیات حقیر دنیای ما دارای امید و گسترده گی برتر شود. درست مانند کسی که در زندان است و برای آزادی خود
برنامه ریزی می کند.
منبع: کتاب دایرةالمعارف عرفانی جلد دوم
استاد علی اکبر خانجانی
برای دانلود رایگان کتاب اینجا کلیک کنید.
https://www.khanjany.org
۳۵
۰۲ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.