هرچه با تنهاییِ من آشناتر می شوی

هرچه با تنهاییِ من آشناتر می‌شوی
دیرتر سر می‌زنی و بی‌وفاتر می‌شوی

هرچه از این روزهای آشنایی بگذرد
من پریشان‌تر، تو هم بی‌اعتناتر می‌شوی

من که خُرد و خاکشیرم! این تویی که هر بهار
سبزتر می‌بالی و بالا بلاتر می‌شوی!

مثلِ بیدی زلف‌ها را ریختی بر شانه‌ها
گاه وقتی در قفس باشی رهاتر می‌شوی

عشق، قلیانی‌ست با طعم خوش نعنا‌.دوسیب
می‌کِشی آزاد باشی، مبتلاتر می‌شوی

یا سراغ من می‌آیی چتر و بارانی بیار
یا به دیدارِ منِ ابری نیا، تَـر می‌شوی!