تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره غافر

آیه 56

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِن فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ مَّا هُم بِبَالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (56)

ترجمه :

همانا كسانى كه در آيات خداوند بدون حجّتى كه برايشان آمده باشد به مجادله برمى خيزند، در سينه هايشان جز خود بزرگ بينى نيست كه به آن نخواهند رسيد، (و از مجادله خود نتيجه نخواهند گرفت) پس به خداوند پناه ببر كه بى شك او شنواى بيناست.

نکته ها:

اسلام به نيّت و روحيه و انگيزه و آن چه در دل مى گذرد بهاى اصلى را مى دهد و به همين دليل بهترين كار اگر همراه با اخلاص نباشد، بى ارزش و باطل است. در سوره ى عبس با ده آيه ى پى در پى از كسى كه براى يك نفر نابينا چهره ى خود را عبوس كرد انتقاد مى كند. (در حالى كه براى نابينا اخم يا لبخند تفاوتى ندارد چون هيچ يك را نمى بيند) ولى قرآن به دليل آن كه ريشه ى عبوس كردن تحقير است، به شدّت از آن انتقاد مى كند.
آرى، اسلام بيش از توجّه به ظاهر، به باطن و قلب توجّه دارد. در اين آيه نيز سخن از بزرگ بينى و تكبّرى است كه در قلب متكبّران است.

پیام‌ها :

- از كوزه همان برون تراود كه در اوست. سرچشمه ى جدال هاى بى منطق، تكبّر درونى است. «يجادلون.... فى صدورهم... كبر»
- انگيزه ى مجادله با حقّ، خود بزرگ بينى است نه منطق. «بغير سلطان اتاهم ان فى صدورهم الاّ كبر»
- انسان اگر از خود مراقبت نكند، تكبّر تمام وجودش را مى گيرد به نحوى كه در دل او جز تكبّر هيچ چيز ديگر نيست. «ان فى صدورهم الاّ كبر»
- كسى كه بر اساس تكبّر، لجاجت مى كند و منطق ندارد به هدف خود كه رياست و سرورى است نمى رسد. «ما هم ببالغيه»
افتادگى آموز اگر طالب فيضى
هرگز نخورد آب زمينى كه بلند است
- معاشرت با متكبّر، دارويى جز پناه بردن به خدا ندارد. «فاستعذ باللَّه»
- به كسى پناه ببريم كه مى شنود و مى بيند (و قهراً توان يارى و خنثى كردن توطئه ها را دارد). «انّه هو السميع البصير»

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر