jinus p27

در باز شد و با دیدن دوربین خبرنگارا لبخند زد و تند به جلو رفت

روی صندلی کنار همراهش نشست .دستی روی دست خیس عرقش نشست که سمتش چرخید

" حالتون خوبه؟ به نظر مضطرب می‌آید!"

دستش رو پس زد و با لحن سردی جواب داد

"خوبم ! مزایده کی شروع میشه؟" a,t

هنوز لب هاش فاصله نرفته بود که صدای مجری توی گوش پیچید

" اثری که امشب به مزایده گذاشته میشه ، نقاشی مونالیزاست ، قیمت پیشنهادی از ۵۰۰ میلیون وون شروع میشه "

موهاش رو پشت گوش داد و تابلو توی دستش رو بالا اورد

" ۱ میلیارد  و ۱۰۰ !" a,t

" ۱ میلیارد و ۱۰۰ هزار وون خانم پارک ، فوق العادست! کسی نیست؟؟ ۱ میلیارد و ۱۰۰ یک ، ۱ میلیارد و ۱۰۰ دو .."

تابلو فردی بالا اومد ...

" اوه آقای جانگ ، ۱ میلیارد و ۲۰۰ بالا تر نیست ؟؟"

شمارش شروع شد و خواست تابلو رو بالا بیاره که دستش گرفته شد

" این فقط یه نقاشیه ، ارزش این همه پول رو نداره " 

عصبی دستش رو پس زد و تابلو رو بالا اورد

" ۲ میلیارد !" a,t

کل جمع غرق سکوت شد ، و بالاخره تابلویی که آرزوی دیدنش بر دل برادرش پوسیده بود رو خرید!

" تبریک میگم خانم پارک،  به قیمت ۲ میلیارد اثر مونالیزا فروخته شد "

لبخند گوشه لبش نشست و بلند شد ، تابلو رو میون دستاش گرفت و عکاس ها مشغول عکس برداری شدن

" شما مهمانی آقای لی رو میاد؟ درست میگم"

لبخند نشست روی لبش

"البته ، کیه که مهمانی یه مرد قدرتمند و محترم رو از دست بده ؟" a,t

موقعیتی بود برای خراب شدن ‌زندگی خوب تمام رقبای خودش!

داخل ماشین نشست و سمت خونه حرکت کرد
وارد خونه شد و در رو بست ، بلافاصله وارد حمام شد و لباس هاش رو در آورد
آب روی بدنش سر میخورد و روی سرامیک های سفید و سرد حمام می‌ریخت و روحش رو نوازش می‌کرد
هر دردی داشت به حمام پناه می‌برد، دستی میون موهاش کشید و نفسش رو بیرون داد

"مامان ، بابا ، تا اینجا کاری نمونده که نکرده باشم ؛ قول میدم همشون تقاص کارایی که باهاتون کردن رو پس میدن " a,t

لبخند روی لباش نشست و دست مشت شده اس که داشت خون میومد رو باز کرد

" از خیلی چیزا محروم شدم ، همین طور داداشم اما قول میدم هیچ کدوم بی جواب نمیمونن حالا چه آدم بده ی داستان تمام بشم چه خوبه!" a,t

دوش و بست و  پشت میز آرایشش نشست
موهاش شدید می‌ریخت و همش بخاطر این تغيير چهره های متعدد بود،  نگاهی به نقاب های روی میز انداخت و بی اراده خندید؛ چه خوش خیال بودن این پلیسا که میتونن پیداش کنن اونم با ظاهری متفاوت و موهای مصنوعی !
لباس هاش رو پوشید وارد زیر زمین شد ، هوای سردی داشت و باد زیر موهای نم دارش میزد

با دیدن مردمک های لرزون و چشمای قرمزشون لبخند گوشه لبش نشست

"حال و احوالتون حرومزاده ها؟" a,t

لرزش مردمک های چشم هاشون داشت روح آسیب دیده اش رو نوازش می‌کرد