پارت ششم فصل دوم عروسک زندگی من

ا،ت : گرسنه ات نیست ؟
کوک : خیلی بریم غذا بخوریم
مادرک : خودت به این بچه غذا میدی ا،ت من از پسش بر نمیام مثل باباش شر و شیطونه
من نفس هام رو مدیون اون بچه بودم و با فکر کردن به اینکه نمیتونم کاراش رو انجام بدم دیونه ام میکرد
ا،ت : بدید به کوک ببینیم میتونه نگه اش داره یانه؟
گذاشتش رو پاش جونگ لی با تمام قدرت پستونک رو تو دهنش نگه داشته لود و جونگ کوک نمیتونست ازش بگیره تا بهش غذا بده عصبانی شد نگاهی به من کرد و من زدم زیر خنده
ا،ت : بده به من مامان
و پستونک رو از دهنش در آوردم کوک با تعجب نگاهی بهم کرد من به زور خودم رو کنترل میکردم نخندم
کوک : چرا اینجوری میکنه عههه
ا،ت : قاشق رو بدش به من کوک از پس همینم بر نمیای
تو غداتو بخور من به این غذا میدم
کوک : خیلی سخته خیلیییی
ا،ت : جونگ لی اینا داره میاد بخور
کلی باهاش بازی کردم و با بازی بهش غذا دادم
ا،ت : عه چیشد آ تموم شد
کوک : چطور انقدر راحت بهش غذا دادی ا،ت
ا،ت : باید بابچه بازی کنی تابتونی کاراش روانجام بدی
کوک : جالب بود
و بلاخره غذا خوردن پر چالش ما تموم تموم شد
کوک : منم میرم بخوابم
ا،ت : کوکی اینم با خودت ببر خوابش برد نگاش کن
جونگ لی و جونگ کوک چنو ساعتی بود خوابیده بودن من روی مبل نشسته که متوجه شدم جونگ سان مدادم تو اتاقه و بیرون نمیاد
ا،ت : جونگ سان چرا نمیاد بیرون ؟
مادر ک : من نمیدونم صبح تا حالا قهر کرده تو اتاقشه
ا،ت : اون دوتا رو خوابوندم الان نوبت اینه
آروم رفتم داخل اتاق سان وسطاتاق زیرپتو بود متوجه شدم خواب نیست
ا،ت : آقای جئون ؟ خوابید ؟
سان : مامان تویی ؟
ا،ت : اره عزیزم بلندشو ببینمت دلم برات تنگ شده
آرو از زیر پتو اومد بیرون
سان : کجا بودی چرا من رو تنها گذاشتی
ا،ت : مریض بودم مامانی
سان : الان حالت خوبه مامان ؟
ا، ت : میای بغلم
دستام رو باز کردم و پرید تو بغلم
سان : گشنمه
ا،ت : بیابریم دست و صورتت رو بشور مامان بزرگ  غذا برات گذاشته
سان : اخجون غذا اااااااااااا
دوید تو سالن و داد زد دم در اتاق کوک ایستاده بودم کوک مثل فنر از جا پریدخنده ام گرفته بود نمیدونستم چیکار کنم
کوک : چه خبره ؟
ا،ت : هیچی عزیزم بخواب بچه من رو دید ذوق کرد
کوک : میتونی کارات رو انجام بدی ؟
ا،ت : انگشتام که کار میکنه با این دستم حرکتش میدم
ازمچ تاارنج دستم حس نداشت بقیه اش راحت حرکت میکرد
باارامش نشستم کنارسان غذاش روخورد سان عاشق غذا و غذا خوردن بود
مادرک : این پسرت به کی رفته والا پسر من که انقدر چاق نبود سن این بود خودتم فکر نکنم چاق بوده باشی
ا،ت : من نه منم خیلی لاغر بودم این بچه برعکس من و
کوک شبیه کی شده رو نمیدونم
مادر ک : پسر کوچیکت چی ؟
ا،ت : به اون که باید با زور غذا داد اصلا دوست نداره
سان : غذای اونم بدید من بخورم دلشم بخواد
کوک : شکمو این بچه میمره از گشنگی که
ا،ت : بیدار شدی ببخشید سر و صدا کرد بچه است
کوک : ایراد نداره آقای سان چرا نمیزاری ما بخوابیم
سان : بسته چقدر میخوابی اخه تو ترکیدی مگه خرسی
بعد زد زیر خنده دست خودم نبود یه سیلی خوابوندم زیر گوشش