دلگیرم و دلتنگ!

دلگیرم و دلتنگ!
دلگیرم از دوستت دارم های زورکی
دلتنگم برای دوستت دارم های کودکی!
دیگر واژه هایمان زلال نیست.
لاف میزنیم
ادای آدم های احساسی را در میاوریم.
تئاتر بازی میکنیم.
همگی در نقش های دیگری هستیم
حتی نمیخواهیم بدانیم چه کسی نقش مارا بازی میکند!
اصلا به درد این نقش میخورد؟
میتواند نیمه ی گمشده ی مان را پیدا کند؟
رفتارش چه؟مناسب روحیاتش هست؟
اصلا آن نیمه ی گمشده ی مان چه نقشی در این بازی دارد؟
دزد و سارقی ست یا یک آدم ساده لوح؟
نکند نقش فاحشه را به او تحمیل کنند؟
او نمیپذیرد...
اگر گمشده ی من است،نمیپذیرد!
نصفه ی من بی من کامل نمیشود
به دنبال من خواهد گشت
آنقدر میگردد تا من را بیابد
تا کامل شویم
تا نقش خودمان را داشته باشیم
تــــا
بـــــه
ابد!