جنس بعضی دوست داشتن ها نامعلوم است...

جنس بعضی دوست داشتن ها نامعلوم است...
بعضی ها آنقدر به پای طرف مقابلشان می نشینند
که خودِ طرف ازشان خسته می شود...
از بس "امید" دارند؛ بس که قانعند!
به یک نگاه به یک پیام
حتی به یک "سلام"!
با اینکه حجم زیادی از روابطشان را "بی توجهی" پر کرده است اما همچنان امیدوارند به این رسیدن! که شاید دری به تخته ای بخورد و معجزه ای اتفاق بیفتد!
دست و پای عشقشان را بسته اند...
و تمام قد ایستاده اند پای دوست داشتنی نامعلوم!
فقط و فقط "رسیدن" می خواهند...
حتی اگر
به قیمت جان و دل و روحشان تمام شود!
تا کِی می خواهیم به این روابط بی منطق وصل باشیم؟ تا کِی می خواهیم چوب حراج به احساسمان بزنیم؟
محض رضای خدا کمی ارزش قائل شویم
برای قلبمان
برای احساس و عاطفه مان!
انسانِ بی عاطفه "بی ارزش" است...
شما را به خدا این را بفهمید!