پارت۱۲۱

بعد از قطع کردن گوشي نفس راحتي کشيدم. تونسته بودم نيما رو کمي آروم کنم. به فلکه که رسيدم کنار خيابون ايستادم. نمي دونستم کجا برم. دو تا ماشين مدل بالا پيش پام ايستادن. با شيطنت داشتم راننده ها رو برانداز مي کردم. يکيشون که از اين جوجه تيغي هاي خفن بود گفت:
- بيا بالا راضيت مي کنم!
حرصم گرفته بود. کاش مي شد با ناخن بلندم چشمش و بکشم بيرون. داشتم تو ذهنم فکر مي کردم کجا برم که يهو صداي بوق بلند و کشداري بلند شد. دو متر پريدم بالا و سرم و بالا آوردم تا ببينم کدوم الاغيه! ماشين آرتان درست پشت ماشيناي مزاحما ايستاده بود. دستش و گذاشته بود روي بوق و قصد برداشتن هم نداشت. راننده خواست پياده بشه و بره سراغ آرتان که وحشت کردم و سريع پريدم توي ماشين آرتان و در و بستم. آرتان هم با سرعت برق راه افتاد. سرعتش خيلي بالا بود، ولي من عشق سرعت بودم و اصلا نمي ترسيدم. چنان ويراژ مي کشيد بين ماشينا که هر آن امکان داشت ناکار بشيم. خونسردانه چشمام و بستم و سرم و به پشت صندلي تکيه دادم. ترجيح مي دادم حرفي نزنم. با توقف ماشين کنار خيابون چشم باز کردم. آرتان صاف رو به من نشسته بود و با چشماي خونبارش به من خيره شده بود. تا ديد نگاهش مي کنم گفت:
- اون جا چه غلطي مي کردي؟
- همون غلطي که تو مي کردي.
- حرف دهنت و بفهم ترسا!
- وقتي تو فهميدي، منم مي فهمم.