دوست داشتن تــــو

دوست_داشتن_تــــو
شوخی زيبايی بود که خداوند با قلب من کرد !
زيبا بود...
امّا...
شوخي بود !
حالا . . .
تو بی تقصيری !
خدای تو هم بی تقصير است !
من تاوان اشتباه خود را پس ميدهم . . . !
تمام اين تنهايی
تاوان « جدّی گرفتن آن شوخی » است...
‌