غزل چشمت غزل مویت غزل لبهات بانو جان

غزل چشمت غزل مویت غزل لبهات بانو جان
خدا رحـمش بیاید بر مخاطب هات بانــو جان

نگاهت منتقدها را حسابـی بـی زبان کرده
و شاعرهای سر در گم که در شب هات بانو جان

غنایی راه رفتن ها؛حماسی عشوه کردن ها
چه می چسبد برای ما مجرب هات بانو جان

تبــم تند است و هذیانم مفاعیلن مفاعیلن
دعا کن قسمتم باشد تو و تب هات بانو جان

تو مرصاد العبـادی یا فـروغ کشف الاسراری
که رندی می گذارد سر به مکتب هات بانو جان؟

تولامذهبترین شعری که خیییییلی دوستش دارم
به می سجاده رنگیـن شد و شد لبهات