فکرنو
#فکرنو
نقشه های شومی که برای شهادت فرزند رشید امیرالمومنین(ع) کشیده شد از کجا سرچشمه گرفت؟
پس از انعقاد پیمان صلح که معاویه کاملا بر اوضاع مسلط گردید ،نقشه تازه و خطرناکی کشید که جهان اسلام را با فاجعه بزرگی روبرو ساخت ، این نقشه عبارت بود از نامزدی یزید برای زمامداری مسلمانان پس از مرگ خود!
پسر ابوسفیان تصمیم گرفت برای ولیعهدی یزید از مسلمانان بیعت بگیرد تا پس از مرگ وی ، بر مسند قدرت و حکومت تکیه بزند.
اجرای این نقشه که خطرات بزرگی برای جهان اسلام در بر داشت ، فوق العاده دشوار مینمود ،زیرا این کار از یک سو حکومت و خلاف بی آلایش صدر اسلام را مبدل به حکومت اشرافی موروثی مینمود و حکومت اسلامی را از محور اصلی خود به کلی منحرف میساخت، و از سوی دیگر ،از زمان پیامبر اسلام(ص) چنین چیزی سابقه نداشت، تا آن روز خلیفه عملا به یکی از این دو راه تعیین میشد :
1 تصریح پیامبر(ص) یا پیشوای قبلی بر وصایت و خلافت امام و پیشوای بعدی ، چنان که شیعه از این راه پیروی نموده معتقد بودند که پیشوای مسلمانان باید از طرف پیامبر(ص) یا امام معصوم قبلی معین شود .
2 از طریق شورای مسلمانان .
معاویه که خود بدون رای شورا، و بدون چنین نصی خلافت را تصاحب کرده بود ، میخواست راه سومی را به نفع خاندان خود بوجود آورد و آن این که خلافت را به صورت یک امر موروثی درآورد و بعد از وی فرزندش یزید مقام خلافت را اشغال کند.
مانع بزرگ
معاویه به یاری ایادی و کارگزاران خود زمینه را برای اجرای این نقشه آماده نمود و با تهدید یا تطمیع راه را هموار کرد ، ولی یک مانع بزرگ در راه اجرای این نقشه شوم به چشم میخورد و آن وجود مقدس امام مجتبی(ع) بزرگترین شخصیت آن روز جهان اسلام بود.
امام مجتبی(ع) از دو نظر مانع اجرای نقشه معاویه بود :
نخست این که معاویه طبق مفاد صریح صلحنامه حق تعیین و انتخاب ولیعهد را نداشت بلکه پس از مرگ وی خلافت به امام مجتبی(ع) و اگر آن حضرت در حال حیات نبودند به حسین بن علی(ع) منتقل میشد.
دوم : شایستگی و عظمت و لیاقت آن حضرت برای تصدی خلافت و زمامداری جامعه اسلامی و توجه افکار عمومی نسبت به آن حضرت ، زیرا هیچ فرد عاقلی هنگام موازنه شخصیت بزرگی همچون امام حسن(ع) با یزیدبن معاویه ،چهره منفور جامعه و فاقد همه گونه شایستگی و صلاحیت ، وی را بر امام حسن(ع) ترجیح نمیداد .
در اینجا معاویه به حیله ناجوانمردانه قدیمی یعنی از میان برداشتن رقیب ، به وسیله زهر متوسل شد و امام مجتبی(ع) را به وسیله سم به شهادت رسانید و جنایت دیگری بر جنایات خود افزود...
گرچه پس از شهادت امام حسن(ع) گرفتن بیعت برای ولیعهدی یزید به آسانی عملی نشد و معاویه در این راه با مشکلاتی روبرو گردید اما در هر حال شهادت آن حضرت تا حد زیادی معاویه را به هدف پلیدش نزدیک ساخت.
همسر جنایتکار
معاویه "جعده " همسر امام مجتبی(ع) را که دختر "اشعث بن قیس کندی " و وابسته به یکی از خاندان ضد علوی بود ،تحریک نمود و صد هزار درهم پول برای او فرستاد و پیغام داد که اگر به حسن بن علی(ع) زهر خوراند و او را به قتل برساند ، وی را به همسری فرزندش یزید در می آورد .
جعده گول وعده های معاویه را خورد و دست به این جنایت پلید آلود و همسر گرامی خود را مسموم کرد .
امام صادق(ع) با اشاره به این حادثه میفرمایند:
اشعث بن قیس در کشتن امیرالمومنین شریک شد ، دخترش حسن بن علی(ع) را مسموم کرد ، و پسرش محمد نیز در قتل پیشوای سوم شرکت کرد .
نقشه های شومی که برای شهادت فرزند رشید امیرالمومنین(ع) کشیده شد از کجا سرچشمه گرفت؟
پس از انعقاد پیمان صلح که معاویه کاملا بر اوضاع مسلط گردید ،نقشه تازه و خطرناکی کشید که جهان اسلام را با فاجعه بزرگی روبرو ساخت ، این نقشه عبارت بود از نامزدی یزید برای زمامداری مسلمانان پس از مرگ خود!
پسر ابوسفیان تصمیم گرفت برای ولیعهدی یزید از مسلمانان بیعت بگیرد تا پس از مرگ وی ، بر مسند قدرت و حکومت تکیه بزند.
اجرای این نقشه که خطرات بزرگی برای جهان اسلام در بر داشت ، فوق العاده دشوار مینمود ،زیرا این کار از یک سو حکومت و خلاف بی آلایش صدر اسلام را مبدل به حکومت اشرافی موروثی مینمود و حکومت اسلامی را از محور اصلی خود به کلی منحرف میساخت، و از سوی دیگر ،از زمان پیامبر اسلام(ص) چنین چیزی سابقه نداشت، تا آن روز خلیفه عملا به یکی از این دو راه تعیین میشد :
1 تصریح پیامبر(ص) یا پیشوای قبلی بر وصایت و خلافت امام و پیشوای بعدی ، چنان که شیعه از این راه پیروی نموده معتقد بودند که پیشوای مسلمانان باید از طرف پیامبر(ص) یا امام معصوم قبلی معین شود .
2 از طریق شورای مسلمانان .
معاویه که خود بدون رای شورا، و بدون چنین نصی خلافت را تصاحب کرده بود ، میخواست راه سومی را به نفع خاندان خود بوجود آورد و آن این که خلافت را به صورت یک امر موروثی درآورد و بعد از وی فرزندش یزید مقام خلافت را اشغال کند.
مانع بزرگ
معاویه به یاری ایادی و کارگزاران خود زمینه را برای اجرای این نقشه آماده نمود و با تهدید یا تطمیع راه را هموار کرد ، ولی یک مانع بزرگ در راه اجرای این نقشه شوم به چشم میخورد و آن وجود مقدس امام مجتبی(ع) بزرگترین شخصیت آن روز جهان اسلام بود.
امام مجتبی(ع) از دو نظر مانع اجرای نقشه معاویه بود :
نخست این که معاویه طبق مفاد صریح صلحنامه حق تعیین و انتخاب ولیعهد را نداشت بلکه پس از مرگ وی خلافت به امام مجتبی(ع) و اگر آن حضرت در حال حیات نبودند به حسین بن علی(ع) منتقل میشد.
دوم : شایستگی و عظمت و لیاقت آن حضرت برای تصدی خلافت و زمامداری جامعه اسلامی و توجه افکار عمومی نسبت به آن حضرت ، زیرا هیچ فرد عاقلی هنگام موازنه شخصیت بزرگی همچون امام حسن(ع) با یزیدبن معاویه ،چهره منفور جامعه و فاقد همه گونه شایستگی و صلاحیت ، وی را بر امام حسن(ع) ترجیح نمیداد .
در اینجا معاویه به حیله ناجوانمردانه قدیمی یعنی از میان برداشتن رقیب ، به وسیله زهر متوسل شد و امام مجتبی(ع) را به وسیله سم به شهادت رسانید و جنایت دیگری بر جنایات خود افزود...
گرچه پس از شهادت امام حسن(ع) گرفتن بیعت برای ولیعهدی یزید به آسانی عملی نشد و معاویه در این راه با مشکلاتی روبرو گردید اما در هر حال شهادت آن حضرت تا حد زیادی معاویه را به هدف پلیدش نزدیک ساخت.
همسر جنایتکار
معاویه "جعده " همسر امام مجتبی(ع) را که دختر "اشعث بن قیس کندی " و وابسته به یکی از خاندان ضد علوی بود ،تحریک نمود و صد هزار درهم پول برای او فرستاد و پیغام داد که اگر به حسن بن علی(ع) زهر خوراند و او را به قتل برساند ، وی را به همسری فرزندش یزید در می آورد .
جعده گول وعده های معاویه را خورد و دست به این جنایت پلید آلود و همسر گرامی خود را مسموم کرد .
امام صادق(ع) با اشاره به این حادثه میفرمایند:
اشعث بن قیس در کشتن امیرالمومنین شریک شد ، دخترش حسن بن علی(ع) را مسموم کرد ، و پسرش محمد نیز در قتل پیشوای سوم شرکت کرد .
۴.۰k
۱۸ آذر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.