بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
حال اگر چنین باشد، چه حقیقتی تغییر یافته یا معکوس می‌گردد؟ کدام حقی باطل می شود؟ کدام باطلی حق می‌شود و ...؟! آغاز یا قدمت تاریخی، چه نقش و جایگاهی در حقانیت یا بطلان ادیان و مذاهب، در اشخاص یا جوامع دارد؟! تشیع و ولایت‌مداریِ شخصی چون حرّ، بسیار دیرتر از حبیب بن مظاهر بود؛ اما هر دو در رکاب امام حسین علیه السلام، به شهادت رسیدند.
پس، ضرورتی ندارد که حتماً پاسخی در رد بدهیم، بلکه باید تاریخ و نیز شعار ها را با دقت بررسی نماییم و درست تحلیل کنیم.
باید بسیار مراقب باشیم که گاه مقصود از یک گزاره، به هیچ وجه متن آن نیست، بلکه قصد خلط مبحثی برای القای نتیجه‌گیری‌های نادرست می‌باشد.
این که مذهب تشیع چیست؟ جایگاه ولایت و امامت در قرآن مجید، سنت رسول الله صلوات الله علیه و آله، احادیث کدام است و ... ؟ یک مقوله است، و این که کدام ملت و جماعتی، در چه زمانی، چرا و چگونه به فرهنگ، دین، مذهب، ایسم یا جریانی روی آوردند، و سپس چرا بازگشتند و یا چرا هم چنان پایدار ماندند؟ یک مقوله دیگری است.
به عنوان مثال: می‌دانیم که اولین مذهب اهل سنّت - حنفی، توسط ابوحنیفة النعمان بن ثابت بن زوطا بن مرزبان (80 - 150 هجری قمری)، که او را امام اعظم می‌خوانند، نزدیک به 150 سال (15 قرن) پس از رحلت تأسیس شد؛ او خودش در فقه شاگرد ابراهیم نخعی بود و البته از محضر امام باقر و امام صادق علیهماالسلام نیز استفاده نمود؛ و مذهب حنفی نیز در زمان خلافت هارون و پس از وی بدل به مذهب رسمی خلفای عباسی، در تمامی سرزمین‌های اسلامی از جمله ایران گردید.
حال چه بگوییم؟ می‌پرسیم : مسلمانان، طی پانزده قرن قبل از تأسیس مذهب حنفی، به کدام مذهب بوده‌اند؟!
آیا خلقای اموی و عباسی، با آن همه کفر، نفاق، فسق، فساد و جنایات‌شان، اصلاً مسلمان بودند که سنّی باشند؟!
مگر رأس ولایت و امامت - تشیع، حضرت امیر المؤمنین، امام علی علیه السلام نمی‌باشند که در دامان حضرت رسول اعظم صلوات الله علیه و آله رشد نموده و تربیت یافتند و اولین مرد مسلمان نبوده‌اند؟ پس چرا خلفای اموی و عباسی، امام کُشی را در صدر استراتژی‌ها و عملکرد سیاسی و مذهبی خود قرار دادند؟! اهل سنت نباید آنها را به مذهب خود ملقب کنند، که این خودزنی بزرگی است!
آیا ابوحنیفه و بنیانگذاران سه مذهب دیگر شافعی، حنبلی و مالکی، خودشان برای اهل بیت علیهم السلام، حرمت ویژه‌ای قائل نبودند؟! آن زمان که با ضد تبلیغ دستگاه حکومتی، شیعیان را رافضی می‌خواندند، ابوعبدالله، محمد بن ادریس، که او را امام شافع می خوانند، (ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
حال اگر چنین باشد، چه حقیقتی تغییر یافته یا معکوس می‌گردد؟ کدام حقی باطل می شود؟ کدام باطلی حق می‌شود و ...؟! آغاز یا قدمت تاریخی، چه نقش و جایگاهی در حقانیت یا بطلان ادیان و مذاهب، در اشخاص یا جوامع دارد؟! تشیع و ولایت‌مداریِ شخصی چون حرّ، بسیار دیرتر از حبیب بن مظاهر بود؛ اما هر دو در رکاب امام حسین علیه السلام، به شهادت رسیدند.
پس، ضرورتی ندارد که حتماً پاسخی در رد بدهیم، بلکه باید تاریخ و نیز شعار ها را با دقت بررسی نماییم و درست تحلیل کنیم.
باید بسیار مراقب باشیم که گاه مقصود از یک گزاره، به هیچ وجه متن آن نیست، بلکه قصد خلط مبحثی برای القای نتیجه‌گیری‌های نادرست می‌باشد.
این که مذهب تشیع چیست؟ جایگاه ولایت و امامت در قرآن مجید، سنت رسول الله صلوات الله علیه و آله، احادیث کدام است و ... ؟ یک مقوله است، و این که کدام ملت و جماعتی، در چه زمانی، چرا و چگونه به فرهنگ، دین، مذهب، ایسم یا جریانی روی آوردند، و سپس چرا بازگشتند و یا چرا هم چنان پایدار ماندند؟ یک مقوله دیگری است.
به عنوان مثال: می‌دانیم که اولین مذهب اهل سنّت - حنفی، توسط ابوحنیفة النعمان بن ثابت بن زوطا بن مرزبان (80 - 150 هجری قمری)، که او را امام اعظم می‌خوانند، نزدیک به 150 سال (15 قرن) پس از رحلت تأسیس شد؛ او خودش در فقه شاگرد ابراهیم نخعی بود و البته از محضر امام باقر و امام صادق علیهماالسلام نیز استفاده نمود؛ و مذهب حنفی نیز در زمان خلافت هارون و پس از وی بدل به مذهب رسمی خلفای عباسی، در تمامی سرزمین‌های اسلامی از جمله ایران گردید.
حال چه بگوییم؟ می‌پرسیم : مسلمانان، طی پانزده قرن قبل از تأسیس مذهب حنفی، به کدام مذهب بوده‌اند؟!
آیا خلقای اموی و عباسی، با آن همه کفر، نفاق، فسق، فساد و جنایات‌شان، اصلاً مسلمان بودند که سنّی باشند؟!
مگر رأس ولایت و امامت - تشیع، حضرت امیر المؤمنین، امام علی علیه السلام نمی‌باشند که در دامان حضرت رسول اعظم صلوات الله علیه و آله رشد نموده و تربیت یافتند و اولین مرد مسلمان نبوده‌اند؟ پس چرا خلفای اموی و عباسی، امام کُشی را در صدر استراتژی‌ها و عملکرد سیاسی و مذهبی خود قرار دادند؟! اهل سنت نباید آنها را به مذهب خود ملقب کنند، که این خودزنی بزرگی است!
آیا ابوحنیفه و بنیانگذاران سه مذهب دیگر شافعی، حنبلی و مالکی، خودشان برای اهل بیت علیهم السلام، حرمت ویژه‌ای قائل نبودند؟! آن زمان که با ضد تبلیغ دستگاه حکومتی، شیعیان را رافضی می‌خواندند، ابوعبدالله، محمد بن ادریس، که او را امام شافع می خوانند، (ادامه دارد...)
۶۲۷
۱۴ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.