💠 فراموش نمی کنیم....بخش اول💠

روزنامه کيهان 1403/03/31

💠 فراموش نمی‌کنیم....💠

سرویس سیاسی- در کوران فعالیت‌های انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری، بسیاری از اعضای دولت روحانی هر یک سوابق درخشانی در تضییع منافع ملی، ضربه به اقتصاد کشور و سو مدیریت‌های فراوان دارند، به تدریج از سکوت راداری خود بیرون آمده و پس از سه سال با فراری رو به جلو و با حمله به دستاوردهای دولت شهید رئیسی سعی در تکرار دولت سوم روحانی دارند. تلقی اشتباه این افراد این است که ملت ایران فراموش کرده‌اند که هشت سال سو مدیریت آنان چه بلایی بر سر رشد و توسعه ایران آورده و در مرداد ماه 1400 سکان اداره کشور در چه وضعیتی از روحانی به شهید رئیسی تحویل داده شد. دروغگو فراموش کار می‌‎شود، ادبیات غنی فارسی این ضرب‌المثل را در بیان حال دروغگویان بیان کرده و به فراموشکاری و کم‌حافظگی آنان اشاره می‌کند. علت آن است که از آنجا که دروغگو می‌خواهد از چیزی غیر واقعی و ساختگی سخن بگوید طبعاً کلامش محکم و بدون اشتباه نخواهد بود، بنابراین در گفته‌هایش اختلاف و ضد و نقیض به وجود آمده و دروغش آشکار می‌گردد. دولتمردان روحانی از جمله محمد جواد ظریف نمود بارزی از این مسئله است، شدت تناقض‌گویی آنان در حدی است که حتی گفته‌های خود و همفکران خود را نیز فراموش کرده‌اند. ناصر ‌هادیان، تحلیلگر نزدیک به محمد جواد ظریف که از تئوریسین‌ها و سیاست گذاران اصلی دولت روحانی نیز به شمار می‌آمد در سال 1401 در گفت‌و‌گو با اعتماد درباره قانون اقدام راهبردی مجلس شورای اسلامی که در سخنان ظریف بارها مورد هجمه قرار گرفته، ضمن رد ادعاهای روحانی و ظریف در سال‌های اخیر که معتقد بودند مصوبه مجلس شورای اسلامی درآذرماه ۱۳۹۹ دست هیئت مذاکره‌کننده را بسته و حصول توافق را به تعویق انداخته، گفت: «به هیچ‌وجه مصوبه مجلس شورای اسلامی و پیش از آن کاهش تعهدات را امر منفی در مذاکرات نمی‌دانم. مصوبه مجلس دست مذاکره‌کننده ما را قوی کرد. مصوبه مجلس ما درست مانند اقدام‌هایی است که در کنگره آمریکا پیرامون چند و چون برجام انجام می‌شود و ممکن است با رضایت دولت کاخ سفید هم نباشد. آیا بایدن به آنها می‌گوید که اقدام شما دست من را در مذاکرات تضعیف می‌کند؟» این گفته ناصر ‌هادیان نشانگر مسئله‌ای دیگر نیز هست، اساسا روحانی و ظریف اعتقادی به اصول اساسی دموکراسی و حکمرانی نیز ندارند، آنان مجلس که در هرکشوری رکن اصلی دموکراسی به شمار می‌آید را به دلیل تصمیم نمایندگان ملت مورد هجمه قرار می‌دهند. آنان حتی از اساس تصمیم گیری در آمریکا نیز آگاه نبوده و شاید به‌خاطر نیاوردند که برجام در مجلسین آمریکا به تصویب نرسید و حتی در زمان ماه عسل برجام در زمان اوباما تحریم‌هایی بر علیه ایران در این کشور وضع شد. در ذیل نگاهی کوتاه به کارنامه سیاه دولت روحانی در عرصه‌های مختلف می‌اندازیم. برجام و دیگر شاهکارهای امیرکبیرهای خودخوانده در عرصه سیاست خارجی اگر از اکثر صاحب نظران عرصه سیاست در ایران، درباره کلان برنامه‌ها و کلان پروژه‌های دولت روحانی پرسیده شود، تنها موردی که عنوان می‌کنند، برجام است. برجام کلیت دولت یازدهم و دوازدهم و تنها راهکار بی‌عمل‌ترین و فشل‌ترین دولت در تاریخ جمهوری اسلامی است. در این پروژه روحانی، ظریف و دیگر مسئولین دولت قبل، دو نسخه از توافق شکل گرفته و اعلام می‎‌شود. اولین نسخه توافقی به اسم برجام در تیر 1394 به منظور اغناع نسبی در سطح کشور و به منظور مصرف داخلی به عنوان نسخه مطلوب اعلام می‌شود و نتیجه خفت‌بار واقعی توافق در قطعنامه 2231 گنجانده می‌شود. در نسخه‌ای که به نام قطعنامه 2231 شورای امنیت شکل قانونی به خود گرفته، تعهدات بیشمار و بسیار فراتر از برجام به کشورمان تحمیل شده و در اعضای آن نه در برجام و نه در 2231 هیچ تضمین اجرا و کیفری برای طرف بدعهد گنجانده نمی‌شود. گرچه در زمان 2231 دولتمردان سابق از عدم پذیرش بندهای فرابرجامی این قطعنامه سخن به میان آوردند ولی شاهد این هستیم که این تعهدات از جمله توقف ضمنی فعالیت‌های فضائی ایران و مسائل دیگر با فشار دولت روحانی مو به مو اجرا شد. در شاهکار سیاست خارجی روحانی و ظریف، سازوکار عجیبی همچون مکانیزم ماشه پذیرفته شده و توافق به شکلی منعقد می‌گردد که کشورمان در صورت هر بدعهدی طرف مقابل نیز تمام ابزار‌های چانه زنی خود را از دست می‌دهد.

ادامه در پست بعدی.....