بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
ابتدا باید این حضور ثابت شود و بعد راجع به چند و چون آن بحث، سؤال یا حتی نقد صورت پذیرد.
اجازه دهید به صراحت به چند نکته مهم اشاره نماییم:
الف) - امام علی، امام حسن، امام حسین و سایر ائمه اطهار علیهم‌السلام، انسان کامل، خلیفة‌الله، حجت الله و اهل عصمت هستند. اگر ما آنها را اینگونه شناخته‌ایم، می‌فهمیم که هیچ کار خطایی نمی‌کنند و یقین داریم که هر کاری کرده باشند، همان درست و عین حکمت و منطبق با عصمت و امر الهی بوده است و اگر چنین نشناخته باشیم، مشکل ما در جایی دیگر و موضوعی اصلی‌تر است، نه در مواضع متفاوت در مقاطع مختلف.
حال اگر جنگی در گرفته باشد و ایشان نیز حضور داشته باشند، فرقی نمی‌کند که دشمن کشته شده توسط آنان، عرب باشد یا رومی یا ایرانی.
ب)- برخی مترصدند که با طرح این گونه سؤال‌های مبتنی بر صورت مسئله غلط، ناخودآگاه فضیلتی برای ایرانیت به نسبت اسلامیت القاء کنند و حس ناسیونالیستی را در مقابل گرایش توحیدی و اسلامی قرار داده و تقویت و تحریک کنند؛ در حالی که این مرزبندی‌ها کار ما انسان‌هاست. همه زمین مُلک و مِلک خداست، همه انسان‌ها مخلوق و بنده‌ی او هستند، دین اسلام را نیز برای جهانیان فرستاده است و حجج او نیز حجج اسلام هستند و نه حجج عرب یا عجم.
ج)- تعجب است که برخی اگر بخواهند افتراق و اختلاف شیعه و سنّی را تشدید کنند، به طور کلی تمامی منابع اهل سنّت را رد می‌کنند، حتی اگر حدیث یا نقل درستی در آن باشد و اگر علیه تشیع ضد تبلیغ در ذهن شیعیان ایجاد شک و شبهه کنند، منابع اهل سنّت را سند قطعی و موثق قلمداد کرده و با استناد به آنها، چون و چرا در کار اهل عصمت علیهم السلام می‌کنند، حتی اگر آن نقل سند صحیحی نداشته باشد و اساساً با عقل، قرآن، سنت و حتی سایر اقوال خودشان منافات داشته و متناقض باشد؟!
د)- در هیچ یک از اسناد حدیثی یا تاریخی موثق اهل تشیع، که بسیار غنی‌تر، متقن‌تر و مستدل‌تر می‌باشد، کمترین اشاره‌ای به حضور امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در حمله اعراب به ایران در زمان خلیفه‌دوم نشده است؛ و حال آن که اگر حضوری داشتند، حتماً به حق به بوده و مورخین نیز هیچ ابایی از ذکر آن نداشتند. بلاذری و طبری که در متن سؤال اشاره نمودید نیز از اهل سنّت هستند.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
ابتدا باید این حضور ثابت شود و بعد راجع به چند و چون آن بحث، سؤال یا حتی نقد صورت پذیرد.
اجازه دهید به صراحت به چند نکته مهم اشاره نماییم:
الف) - امام علی، امام حسن، امام حسین و سایر ائمه اطهار علیهم‌السلام، انسان کامل، خلیفة‌الله، حجت الله و اهل عصمت هستند. اگر ما آنها را اینگونه شناخته‌ایم، می‌فهمیم که هیچ کار خطایی نمی‌کنند و یقین داریم که هر کاری کرده باشند، همان درست و عین حکمت و منطبق با عصمت و امر الهی بوده است و اگر چنین نشناخته باشیم، مشکل ما در جایی دیگر و موضوعی اصلی‌تر است، نه در مواضع متفاوت در مقاطع مختلف.
حال اگر جنگی در گرفته باشد و ایشان نیز حضور داشته باشند، فرقی نمی‌کند که دشمن کشته شده توسط آنان، عرب باشد یا رومی یا ایرانی.
ب)- برخی مترصدند که با طرح این گونه سؤال‌های مبتنی بر صورت مسئله غلط، ناخودآگاه فضیلتی برای ایرانیت به نسبت اسلامیت القاء کنند و حس ناسیونالیستی را در مقابل گرایش توحیدی و اسلامی قرار داده و تقویت و تحریک کنند؛ در حالی که این مرزبندی‌ها کار ما انسان‌هاست. همه زمین مُلک و مِلک خداست، همه انسان‌ها مخلوق و بنده‌ی او هستند، دین اسلام را نیز برای جهانیان فرستاده است و حجج او نیز حجج اسلام هستند و نه حجج عرب یا عجم.
ج)- تعجب است که برخی اگر بخواهند افتراق و اختلاف شیعه و سنّی را تشدید کنند، به طور کلی تمامی منابع اهل سنّت را رد می‌کنند، حتی اگر حدیث یا نقل درستی در آن باشد و اگر علیه تشیع ضد تبلیغ در ذهن شیعیان ایجاد شک و شبهه کنند، منابع اهل سنّت را سند قطعی و موثق قلمداد کرده و با استناد به آنها، چون و چرا در کار اهل عصمت علیهم السلام می‌کنند، حتی اگر آن نقل سند صحیحی نداشته باشد و اساساً با عقل، قرآن، سنت و حتی سایر اقوال خودشان منافات داشته و متناقض باشد؟!
د)- در هیچ یک از اسناد حدیثی یا تاریخی موثق اهل تشیع، که بسیار غنی‌تر، متقن‌تر و مستدل‌تر می‌باشد، کمترین اشاره‌ای به حضور امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در حمله اعراب به ایران در زمان خلیفه‌دوم نشده است؛ و حال آن که اگر حضوری داشتند، حتماً به حق به بوده و مورخین نیز هیچ ابایی از ذکر آن نداشتند. بلاذری و طبری که در متن سؤال اشاره نمودید نیز از اهل سنّت هستند.(ادامه دارد...)
۱۹۹
۰۳ دی ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.