بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
به نکته بسیار مهمی اشاره نمودید. متأسفانه باید اذعان نمود که نظام آموزشی ما به بسیاری از نکات مهم توجه ندارد و در بسیاری امور به ویژه در سطوح عالی اهمالی عمدی دارد.
ظاهر قضیه این است که فرض کردند کودک خواندن و نوشتن را با الف - ب آغاز می‌کند و کلماتی چون بابا - آب - نان - داد ترکیب‌های اولیه از این حروف می‌باشند. اما باطن قضیه این است که به تأثیر گزاره‌ها در شکل گیری ساختار فکری و بالتبع شخصیتی کودک فکر نکرده‌اند. و گرنه کلماتی چون خدا - نماز - پاکی - نیکی، دوستی و ... یا خدا جان داد نیز کلمات کوتاه، مجزا و ترکیبی خوبی هستند.
در نظام آموزشی غرب، از کلاس اول ابتدایی گرفته تا پایان دکترا، به تمامی ایده‌ها، اهداف، برنامه‌های کلان مورد نظر و منطبق با اهداف نظام، در شخصیت سازی و کادر سازی دقت می کنند. به عنوان مثال کودک در همان کلاس‌های ابتدایی با نقاشی و گفتار معلم، با فرضیه اثبات نشده و بلکه نفی شده داروین آشنا می‌شود و به رغم آن که داروین خود یک موحد بود، نتیجه می‌گیرد که جز طبیعت وجود ندارد. هم چنین در سطوحی مانند کلاس هفتم و هشتم، به گونه‌ای با روابط جنسی آشنا می‌گردد که هر گونه اخلاق، حیا، تقید، غیرت و در او می‌میرد و همین‌طور در تاریخ یا سایر علوم به ویژه علوم انسانی، هدفدار می‌آموزد.
اما این نگرش هیچ‌گاه در نظام آموزشی کشور های ضعیف نگهداشته شده استعمار و استثمار شده وجود نداشت و یا بسیار کمرنگ و در راستای اهداف نظام سلطه بوده است و در نظام آموزشی ما پس از استقلال کشور و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران نیز آن طور که باید مورد توجه و تحول قرار نگرفته است!
مشکل فقط در کتاب‌های درسی و بابا آب داد نیست. شما به قصه‌ها و بازی‌های کودکانه، قدیمی و معروف ما توجه کنید. بچه‌ها را در یک اتاق کوچک کنار هم می‌نشاندند، چرا که اصلاً جا و امکانی برای دویدن و ابزاری برای بازی و یا پول تهیه آن را نداشتند. بعد پاهایشان را دراز کرده و اَتَل مَتَل بازی می‌کردند هنوز هم رایج است. در این بازی، گاوِ عجیب و غریب نه مال انگلیسی‌هاست، نه آمریکایی‌ها و نه هلندی‌ها، بلکه گاوِِ حسن است. گاوی که نه شیر دارد و نه پستان، اما شیرش را می‌برند هندوستان (؟!) حالا یعنی چه و چطور و چرا؟ مهم نبوده و نیست.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
به نکته بسیار مهمی اشاره نمودید. متأسفانه باید اذعان نمود که نظام آموزشی ما به بسیاری از نکات مهم توجه ندارد و در بسیاری امور به ویژه در سطوح عالی اهمالی عمدی دارد.
ظاهر قضیه این است که فرض کردند کودک خواندن و نوشتن را با الف - ب آغاز می‌کند و کلماتی چون بابا - آب - نان - داد ترکیب‌های اولیه از این حروف می‌باشند. اما باطن قضیه این است که به تأثیر گزاره‌ها در شکل گیری ساختار فکری و بالتبع شخصیتی کودک فکر نکرده‌اند. و گرنه کلماتی چون خدا - نماز - پاکی - نیکی، دوستی و ... یا خدا جان داد نیز کلمات کوتاه، مجزا و ترکیبی خوبی هستند.
در نظام آموزشی غرب، از کلاس اول ابتدایی گرفته تا پایان دکترا، به تمامی ایده‌ها، اهداف، برنامه‌های کلان مورد نظر و منطبق با اهداف نظام، در شخصیت سازی و کادر سازی دقت می کنند. به عنوان مثال کودک در همان کلاس‌های ابتدایی با نقاشی و گفتار معلم، با فرضیه اثبات نشده و بلکه نفی شده داروین آشنا می‌شود و به رغم آن که داروین خود یک موحد بود، نتیجه می‌گیرد که جز طبیعت وجود ندارد. هم چنین در سطوحی مانند کلاس هفتم و هشتم، به گونه‌ای با روابط جنسی آشنا می‌گردد که هر گونه اخلاق، حیا، تقید، غیرت و در او می‌میرد و همین‌طور در تاریخ یا سایر علوم به ویژه علوم انسانی، هدفدار می‌آموزد.
اما این نگرش هیچ‌گاه در نظام آموزشی کشور های ضعیف نگهداشته شده استعمار و استثمار شده وجود نداشت و یا بسیار کمرنگ و در راستای اهداف نظام سلطه بوده است و در نظام آموزشی ما پس از استقلال کشور و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران نیز آن طور که باید مورد توجه و تحول قرار نگرفته است!
مشکل فقط در کتاب‌های درسی و بابا آب داد نیست. شما به قصه‌ها و بازی‌های کودکانه، قدیمی و معروف ما توجه کنید. بچه‌ها را در یک اتاق کوچک کنار هم می‌نشاندند، چرا که اصلاً جا و امکانی برای دویدن و ابزاری برای بازی و یا پول تهیه آن را نداشتند. بعد پاهایشان را دراز کرده و اَتَل مَتَل بازی می‌کردند هنوز هم رایج است. در این بازی، گاوِ عجیب و غریب نه مال انگلیسی‌هاست، نه آمریکایی‌ها و نه هلندی‌ها، بلکه گاوِِ حسن است. گاوی که نه شیر دارد و نه پستان، اما شیرش را می‌برند هندوستان (؟!) حالا یعنی چه و چطور و چرا؟ مهم نبوده و نیست.(ادامه دارد...)
۸۳۳
۱۰ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.