به کویت با دل شاد آمدم با چشم تر رفتم

به کویت با دل شاد آمدم با چشم تر رفتم
به دل امید درمان داشتم ، درمانده تر رفتم
تو کوتَه دستی‌ام می‌خواستی ورنه من مسکین
به راه عشق اگر از پا در افتادم به سر رفتم
نیامد دامنِ وصلت به دستم هر چه کوشیدم
ز کویت عاقبت با دامنی خون جگر رفتم
حریفان هر یک آوردند از سودای خود سودی
زیان آورده من بودم که دنبال هنر رفتم
ندانستم که تو کی آمدی ای دوست ، کی رفتی
به من تا مژده آوردند من از خود در رفتم
مرا آزردی و گفتم که خواهم رفت از کویت
بلی رفتم ولی هر جا که رفتم دربدر رفتم
به پایت ریختم اشکی و رفتم ، در گذر از من
ازین ره بر نمی‌گردم که چون شمع سحر رفتم
تو رشک آفتابی کِی به دست سایه می‌آیی
دریغا آخر از کوی تو با غم همسفر رفتم..